fast um nøkur ting, tá ið samráðingar fara at verða, ið koma okkum sjómonnum til góðar og ikki at slaka, tá farið verður til borðið og hopi at ynskir okkara koma í sáttmálan. Annars vil eg bara siga, at
føroyskt mál og mentananrlív. Hóast hesin týdningur seinastu árini er tódnaður, er eingin orsøk at slaka í góðskuni. Og Kringvarpið er ikki so galið. Her hugsi eg serliga um útvarp. Tí nakað veruligt alment
føroyskt mál og mentananrlív. Hóast hesin týdningur seinastu árini er tódnaður, er eingin orsøk at slaka í góðskuni. Og Kringvarpið er ikki so galið. Her hugsi eg serliga um útvarp. Tí nakað veruligt alment
Javnaðarflokkurin hevði spent bogan so nógv í samgonguni seinastu dagarnar, at hann kundi ikki slaka - uttan at verða gjørdur totalt til láturs. Nú kenna vit ikki tilgongdina í fíggjarnevndini
Kommuna gjørdist sjálvstøðug kommuna. Løgið hevði verið, um stórbroytingar ikki vóru hendar í eina slaka øld. Frá einum billeysum samfelag, við smáum trongum gøtum, í eini bygd, har elektrisitetið ikki hevði
frídagar fyri tey 2,5 prosentini, sum eru eftir av samlaða kravinum uppá 8%. ? Og vit eru ikki sinnað at slaka uppá lønarkrøvini upp á 5,5 % fyri at fáa meiri í løn. Afturat tí hava starvsfólkini á teimum ymsu
sjálvstýri í Føroyum Hetta hevur tinbólkurin í Sambandsflokkinum tikið til eftirtektar, tí velur hann at slaka í gomlum prinsippum, sigur Edmund Joensen í forsíðugrein við Inga Rasmussen, blaðmann. Hetta eru nýggir
oddadyst í Vestmanna. Hóast vestmenningar longu eru føroyameistarar, ætla teir sær so avgjørt ikki at slaka nakað í teimum seinastu tveimum dystunum í kappingini ? í dag móti strandingum og so næsta vikuskifti
gløggur, áhaldandi - dugdi betur enn nakar at síggja, nær hann skuldi halda fast og nær stund var at slaka. Hansara framúr analytisku evni komu honum til góðar í teimum politisku støðum, ið høvdu hansara størst
jørð hjá heimaliðnum. Nú megnaðu tær so dánt at halda tørn, og við tað at vágskvinnur eisini fóru at slaka í verjuni, fingu genturnar í Kyndli eisini gongd á málskjótingina. Nú gekk leikur javnt á, men ongantíð