seyður allastaðni og hann fregnaðist eftir at vita, hvat tey ætlaðu at gera fyri at friða ávís øki fyri seyð og fyri at varðveita havbotnin. Óluva Niclasen úr Javnaðarflokkinum segði, at í Javnaðarflokkinum

fimtapláss frá Norgesmestaraheitinum sum sínar bestu plaseringar, gleðir seg til at smakka tvøst og seyð og nógv borðtennis. - Føroyar eru jú ikki kendar fyri sítt hektiska náttalív, so tað blívur nokk góð

flyta heim aftur, tí Havnin, sum eg vaks upp í, var ein stór bygd. Vit búðu uppi undir Varða, høvdu seyð, og enntá ein hest. Har vóru nógvir grønir blettir. Tað er nú burturi, nógv er broytt, og eg haldi

røkja urtagarðin, passa høsnini, hjálpa at fáa matin til sættis, kryvja fisk, hagreiða grind, fletta seyð og neyt, og til jóla - royta gæs. Og so vóru eisini heilt serligar uppgávur. Einaferð skuldi Magnussen

kundi hvørt húski hava kúgv ella seyð gangandi, og í aðrar mátar fingu fólk seyð bíliga úr haganum, tá ið skurðfjøllini vórðu gingin. Hevði tú stórt hús, fekst tú ein seyð bíliga – og var talan um tvey eldri [...] eldri fólk í húsi, fingu tey kanska ein hálvan seyð bíliga. Hon sigur, at henni kunnugt, var tað avlopið av rakstrinum av Høvdahaga, sum gjørdist fyrsta íkastið til fiskavirkið í bygdini, og seinni komu

orku og tíð. Nógvir hagar verða tí røktir av øðrum, sum umframt røktingarløn sleppa at hava egnan seyð í haganum. Óneyðugt at siga verður hagin tá yvirskipaður, serliga um sumrarnar við nógvum tvílembum

tók lut í øllum arbeiði, ið vanliga verður roknað fyri mannfólkaarbeiði, hon kruvdi fisk, slaktaði seyð um heystið og var við í hoyna um summarið, samstundis sum hon kundi fáa abba mín, ið var av tí gamla

fyri ár hvør reiðskapur, ið varð mest nýttur. Tá ið tað leið út á heystið, plagdu teir at keypa ein seyð frá bóndanum, og áðrenn farið var heim vóru ber hentað at hava heim við til tinganest. Hetta dámdu

stóra áhuga. Niels Jákup hevði ógvuliga stóran áhuga fyri náttúruni, honum dámdi væl at fáast við seyð og livdi annars við í øllum tí, sum hoyrir lívinum til í einari bygd sum Fámjin. Sum fjallmaður fer

hoyggja um summarið, taka slaktið upp um heystið og annars alt, sum, skal til hjá teimun sum fáast við seyð og jørð. Hetta hava Sunneva og Tórbjørn dámt væl, ja sagt hevur verið, at tey hava stórtrivist í