Hendan rætt er tað ein rúgva av fólki í Havn í dag, sum ikki hava. Mong, mong fólk eru í stórari neyð, tí teimum tørva eitt stað at búgva. Hetta kunnu vit ikki liva við og hesa uppgávu skal ein so stór
gjøgnum fannirnar eins og ein høna fer gamla flagsandi sum eitt ótt. - Á halga Gudsmóðir, hon rópar av neyð. - Kommunistarnir taka meg skjótt! Og hvirlurnar harðna, og kuldin er beiskur. Og borgarin har á horninum [...] búki á tambi ? tá krossurin skein millum býttlingabørn? Hygg, konan í skinnkápu bjálvað fyri systrini neyð sína kærir: Fyrst koma teir grammir og gálva, og so koma aðrir... á, systir, eg eri so køld í nátt [...] Og hann fær sær upp í nevið ? - Hvar var tað, ið Katja lá.... Hey, hey! Skemt til viks ? og eingin neyð! Varið tykkum, fútakrákur, steingið allar hurðar brátt! - Hvør er hasin skræðugákur! - Fáið hann at
á veg út. - Vit hildu okkum so tætt at russiska skipinum, sum til bar, tí vit sóu í hvussu stórari neyð tað var, og eina ferð komu vit so nær, at vit vóru við at koma í trupulleikar. Tað var líkasum, at
leggja til rættis tilgongdina innan sjúkrahúsverkið. Enn einaferð verður gingið á gomlu gøtunum. Neyðugt er at miðsavna verður sagt. Og Tummas í Garði leggur afturat, at “Tað er heilt upplagt, at vit
má so kappingarnevndin taka støðu til. Sjálv leggur Eina afturat, at hetta sum so ikki er gjørt í neyð, soleiðis at Søljan kann fáa nøkur stig. - Sjálvandi er talan um eina kæru, men eg vil ikki siga,
minkað, og tað er ikki hent fyrr í felagsins 23 ára longu søgu, skrivar AP. Microsoft hevur tó onga neyð. Avlopið tríggjar teir fyrstu mánaðirnar í ár var 17 milliardir krónur, men tað var kortini 32 prosent
álvarsligum forfalli. Húsini detta beinleiðis niður yvir fólk, og tí eru myndugleikarnir, av berari neyð, farnir undir at seta hesar vøkru, gomlu bygningarnar í líkinda stand. Men fólkið er blítt. Tú undrast
Nakað eftir midnátt í nátt ringdu fólk úr Hoyvík til løgregluna at boðað frá, at tey sóu eina neyðrakett vestan fyri. Á Sjóbjargingarstøðini, MRCC, vistu tey ikki um nakað, so løgreglan koyrdi vestur
Klokkan fimm í gjáramorgunin ringdu tvey fólk til løgregluna at boða frá, at tey høvdu sæð eina neyðrakett. Talan var umeitt fólk, sum var statt í Hoyvík og eitt fólk, sum var statt í Havnardali, sum
har inni lýður ongin neyð, tey eta, drekka øll væl hýrd...Tey svongu børn svá stara inn, í henda veitsluheim...Ei innanhalla sansa tey, í teirra yvirflóð, tey túsundtals, ið lýða neyð, brátt løgd í dúnmjúka
