foreldrini eru, og vilja kanska ikki sova í egnari song, men millum foreldrini. Tey kunnu eisini klaga um kropsligar trupulleikar sum búkilsku ella høvuðpínu. Tað finnast fleiri sløg av angist. Men hetta

ganga, liggja beint við har vit búgva. Har er friðarligt, eingin kriminalitetur, so vit hava einki at klaga um. Gularótin hjá fleirtjóða fyritøkum at fáa fólk í onnur lond at arbeiða, ella verða útstationerað

gentuni. Tað skrivaði eg. Læknin, sum kom aftan á meg, hótti við morði og brandi og segði seg fara at klaga til landslæknan. Eg spurdi, um gentan var vorðin sjúk aftur. Nei, segði hann. Men nú kundi vera nóg

nokta teimum skjøl í eini roynd at forða fyri, at upplýsingar komu fram. ­ Vit hava verið noyddir at klaga og tann vegin hava vit fingið nøkur skjøl afturat. Hann heldur, at serliga avdúkandi er viðferðin

samskifti. Hjá mær, sum hjá so mongum øðrum, so fyllir arbeiðið ógvu­liga nógv, men eg skal ikki klaga, hóast tað kennist øvugt at arbeiða, tá ið hini halda frí! - - - FAKTA: Jógvan Martin Olsen Føddur:

har rasslat förbi. Och vågar jag titta tillbaka, så ser jag det som har blivit mitt liv. Andra får klaga och sörja, och önska sin ungdom tillbaks. Jag ser det nog mest som en början, och tänker på det jag

til føroysku mentanina. Tað er til dømis mín fatan, at tað skal nokkso nógv til, áðrenn føroyingar klaga, meðan danir eru vanir við at blaka alt á borðið beinanvegin, sigur Søren Christensen og leggur aftrat:

onnur, sum arbeiða at kalla fyri einki? Tit hava fleiri sendingar, sum tit ikki gjalda fyri! Hetta klaga fólk eisini um, t.d. í gestabókini á heimasíðuni. Tað er rætt, at ikki hevði borið til at fylt senditíðina

evni og eitran á arbeiðsplássum, lesi eg, at øll tey, ið eru sett í almennt starv, hava skyldu at klaga/kæra á røttum staði, um tey varnast eitran á arbeiðsplássinum. Tað stendur eisini skrivað, at tað [...] eitran, men um tey einans hava illgruna til eitran, eru tey bundin til somu lóg, nevnliga, at tey klaga/kæra málið. Eg loyvi mær at spyrja Føroya Løgting um ein slík lóg (verjandi fólk móti eitran) nakrantíð

ein ivandi eginleika, ið hjá trettan ára gomlum piltum sæst aftur inni á vesinum sum ein kvalafull klaga: “hvat meinar tú við, eg ikki kann onanera?!”, men sum kortini talar til ein innara iva um “stórslignar