eru við til at skapa hesi ungu tjóðini ein tjóðarsamleika, fyri turra spott. Men, hugsar gløggi lesarin, hvat er so nóg mikið? Jú, upphæddirnar, sum talan er um, eru tær, sum landskassin fær inn í eyk

Skaalum og Kristin í Geil, blaðstjóri á Tingakrossi, seint og tíðliga høgdu eftir hvørjum øðrum. Lesarin eigur at gera sær greitt, at fólk í sjálvstýrinum frá byrjan gjørdu tað púra greitt, at tað at tey

eitt nú Jazzfestivalurin, sjónleikir, konsertir, framsýningar, ráðstevnur o.s.fr. Men (og her má lesarin taka út yvir, at eg týði til hetta himmiríki fanans sum Luther kallaði orðið: men), eitt gjald lá

meir ræðandi, tá lesarin fær at vita, at deyða gentan er ein av teimum fýra vinkonunum, Benadikta, Nora, Trina ella Vilborg. Síðani verður tíðin skrúvað tríggjar vikur aftur, so lesarin sleppur at fylgja

neyðugt at hugsa um málbólkin. Hvønn verður skrivað til. Hvørjar førleikar og hvørja undanvitan hevur lesarin, og á hvørjum stigi í lesingini er hann. Lættlisnar bøkur eru ætlaðar at fáa glið á lesingina hjá

byrjan til endan, og hetta skal so nokk avspegla kríggj og slátur og uppí­blandan frá norrønum gudum. Lesarin er tó vælkomin at kanna nærri sjálvur. Hetta er so tað, sum eg havi fingið burtur­úr, tá eg havi

hvørki bilur ella myndamaður hjá Sosialinum slapp inn á Stadion-økið uttan at gjalda. So hesa ferð má lesarin vera myndina fyriuttan.

sjálvsagt ymiskt annað, sum kundi verið lagt afturat. Men nú verður givist í hesum umfarinum. Sum lesarin skilir, so dugir Johan sera væl at greiða frá, og hann minnist eisini so sera væl til. Tí er hansara

hetta evnið á møtum í dag. Tí hevur hann skrivað bókina Skuggamyndir hins komandi, ið hann vónar, at lesarin kann brúka sum vegleiðing og andaliga hjálp.

Kári Leivsson -------------- kann lesarin við rætti spyrja, nú føroyskir fjølmiðlar skriva um "standmynd av Trónda". Um navnið bendist "um Trónda - frá Trónda - til Trónda", má niðurstøðan vera, at høvdingin