felagshøli hjá fólki, monnum, úr einum arabiskum landi, síggi eg á lítla skeltinum yvir útinnhurðini. Okkara maður gongur, framvegis ongan skund, yvir til bilin. Trýstir á lykilin, fjarstøðan tríggir metrar
Kári P. Højgaard sigur, at tað ber til at taka lán. Men gera vit tað, kann tað fáa avleiðingar fyri okkara metingarvirðið uttanlands, -ratingin- kann versna og tað kann føra til, at rentan hækkar. Hinvegin
í, um tað í fullum álvara skal takast í álvara, tá eg síggi orðavalið og gullrandaðu lyftini til okkara, sum fara frá um nøkur ár. Verða biðin um at fara frá við lágprísfráfaringaravtalu. Tak til dømis
íslendska Grand Prixið, men hesaferð tykist kappingin at verða meira jøvn og opin. - Áhugin fyri okkara sangi hevur verið stórur, og vit hava fingið sera nógv rós. Sjálvandi ber ikki til at gera øllum
spennandi hátt lýsir, greinar og kveikir og setir tíni áhugamál fremst. Lesarin er kjarnin í okkara journalistikki.« Soleiðis stendur á forsíðuni á Dimmu. Soleiðis síggja tey á Dimmu seg sjálvi
døgurðapottin. Eina ferð varð okkurt teskað um, at størri ábyrgd er tað sama sum meira í løn til okkara á teimum óbonaðu gólvunum. Men tað varð teskað so lágt, at eingin hoyrdi tað. At biðja nyttar einki
“vilja siga”, at Kjølbrofyritøkan hevði ov stóra ávirkan á lívið í Klaksvík...”. Tað, sum kjakið okkara millum og frá mínari síðu frá byrjanini til nú hevur snúð seg um, er bert – fyribils – eitt brot
bert verða okkurt einfalt hugskot, sum lá beint fyri. Vit skuldu kanna og av álvara gjøgnumarbeiða okkara verk, greiðir Jórun frá. Hugtikin av binding Jórun Høgnesen hevur verið hugtikin av teimum gomlu
lasanju ella pitsa. Eg reið mær av stað at keypa inn... Bara tað ikki er rossamakrelur, vit eta í okkara makrelguffi, so no bad feelings hiðani. Ókey, onkur hevur fingið rottukjøt í hamborgara. Har er markið
rennur alla tíðina og bjóðar seg til og spælir hinar. Vit hava eitt gott lið, og vit skulu spæla upp á okkara máta, siigur HB venjarin. Undir liðini á honum stóð ÍF venjarin Albert Ellefsen. Eftir tvey umfør
