halda seg í frið. - Eg kann gott egna ein ella tveir stampar, men so eri eg eisini ferdigur. Tað er tungt og strævið at ganga fyri onki, tí man blívur so óhugnaliga dovin av tí. Men eg royni at hjálpa til

so við, at Petur Christiansen, borgarstjóri, kundi skjóta fyrsta skotið í 1976. Tað var kortini ein tung prosess at vinna frama fyri hesi stórætlan ? og hetta dylir Hans Mortensen heldur ikki. ? Málið var

og kynsligt frælsi, vísund, stuttleiki, persónlig trygd, verdsligt- og mentunarligt vald. Mao Tse-tung, Pol Pot, Hitler, islamistar og kristnar samkomur í Noregi, Íslandi, Finnlandi og Føroyum hava tað

tær farvæl, og tú veikliga sigur við meg: ?Páll góði, fert tú at minnast til mín?. Hetta varð ein tung løta, at skiljast frá tær hetta kvøldi, og fram fyri meg komu tá orðini í Hebrearabrævinum kapittul

sammett við Havnina, og hetta er so nakað, sum tú skalt venja teg við, hóast tað kann tykjast heldur tungt til tíðir. Ikki minst, tá skaðarnir fóru at gera um seg, tí eg var jú komin higar fyri at spæla fótbólt

gott at sleppa at tosa við onkran, sum tú kennir og hevur álit á. Serliga tá ið byrðan kennist ov tung. ? Sum foreldur at menningartarnaðum havi eg ofta verið út fyri, at fólk hava spurt, hvussu Ólavur

óátalaðar aftur við borðinum. Hóast hendan samgongan hevur arbeitt við fullveldismálinum, sum er sera tungt og trupult, samstundis sum anstøðan hevur lagt forðingar í vegin, og runnið ørðindir fyri danir, so

landsstýrismaður í 1991. Arbeiðsmarknaðarmálaráðharri og Almanna-og Heilsumálaráðharri. Tvey sera tung øki, sigur hann. Fyrisitingin, hann hevði, var ein fulltrúi og ein skrivari, sum bara arbeiddi hálva

býarinnar børnum. Per aspera ad astra. Tað kann nú vera, at leiðin út í kosmos – út í stjørnuhavið – er tung og møtimikil – men Heðin heimsøkti óræddur fleiri teirra – m.a. forsetasessin í ÍSF, har hann sat

iminum og tað ítøkiliga saltið hjá Karl á Lag hetta summarið runnu saman í eina eind, sum føldist tung og nívandi, sum vildi tað slúka ein. HJÁ EINUM sum hevur búð í Havnini í nítiárunum kann tað tykjast [...] við spaka í hond, ella uppi yvir blandimaskinuni, var ikki altíð líka týdligt. Tað kundi vera bæði tungt, skittligt, møðsamt og eintáttað, ikki minst á vetri, tá ið vesturættin lá so trá, og regnið díkti