systrina Margretu vanliga nevnd Diddan, sum í dag er væl tilkomin. "Nei, álvara, er tað við á filminum?" spyr Margreta, ið júst er innkomin í Miðlahúsið saman við manninum Sten Balle og er ávegis upp á aðru hædd

vit eru so ymisk. Men hvat er alternativið, tá ið maðurin hevur sítt inntøkugrundarlag á staðnum?!, spyr Signhild álvarsom á málinum. Hennara niðurstøða er tí, at tað í roynd og veru ikki er pláss fyri øllum

spjaddir, ber eisini til at síggja møguleikarnar í hesum. Tí, hvat forðar skúlunum í at samstarva?!, spyr hon. Eftir hennara sannføring eigur ein ikki at órógva ein skúla, tá hann nú einaferð er lagdur í

fyrireikaður til samrøðuna. Her ber til dømis til at visualisera, hvussu samrøðan helst fer at vera. Spyr teg sjálva/n: Hvat ætli eg at spyrja um? Hvussu kann eg rokna við, at viðkomandi reagerar? Hvussu

álitismaður. Sum kavari kundi vera okkurt stuttligt. Ein dagin kemur ein skúlaflokkur oman á kajuna og spyr til stuttleika Amandus, um hann kundi tøma eina ølfløsku á botni. Hann tekur fløskuna, kavar og kemur

veit um.” Landsstýrismálanevndin heldur, at hóast átalur frá grannskoðan, so er í lagi at Hans Pauli spyr sjúkrahúsleiðsluna, sum sigur seg onki hava gjørt og onki ætlar sær at gera við spurningin um gjald

satsa uppá ella ikki. Tey vilja fegin. Álit skapar meira álit. Misálit skapar hinvegin meira misálit, spyr bert bankafólkini um tað.

kristindómurin hevur rætt, og Guð er til og hevur skapt heimin, er so nakar verðsligur tónleikur til? spyr Martin Joensen, sum á Fjarðafestivalinum fer á pallin saman við tí besta innan kristiligan tónleik

tá tey, sum politiskt og umsitingarliga sita á hesum málum, ikki hava høsnaskil upp á fiskivinnu? spyr útróðrarmaðurin. Hann heldur kortini, at batar eru at hóma, nú Jacob Vestergaard er vorðin nýggjur

hann kann koma við heilt ógrundaðum útmeldingum uttan at hann fær nóg sterkt svar uppá tiltalu. Hví spyr eingin Nyrup um, hví hann heldur 4-5 ár eru rímulig. Hvat liggur í boðskapinum hjá honum? Eru 4-5