ikki finst mark fyri, hvat útvarpið tekur upp av innsendum tilfari. Men ein viðmerking hjá einum borgara, sum ikki hevði fingið lógásettar sømdir frá stjóranum í úvarpinum, hevur ikki tíðindavirði. Tá er
Uppaftur meira undrunarvert er tað, at nevndarformaðurin útflýggjar trúnaðarskjøl til ein vanligan borgara. Serliga tá hugsað verður um, at vit, journalistarnir, ið hava dekkað málið, hava havt meira enn
m • Inntøkurnar hjá kommunum í útjaðaraøkjunum eru væl lægri enn miðal, meðan útreiðslurnar pr. borgara til kjarnutænastur eru sambæriligar. • Kommunalu inntøkurnar frá partafelagsskatti í útjaðarøkjunum
, eftir at evropeiski mannarættindadómstólurin í Strasbourg fyrst í november gav einum italskum borgara viðhald í, at Jesus-krossar í italskum skúlastovum, tey sonevndu krusifiksini, er í stríð við ás
møguliga í samráð við øðrum myndugleikum t.d. Landslæknanum at staðfesta frátøku av koyrirættið hjá borgara vegna svímilsi ella dánilsi, hóast at læknakanningar seinni vístu at bilførarin/ borgarin var sp
minkað í tríggjar løgreglumenn. Síðan var Essa útróðrar- og urtagarðsmaður. Hann var limur í borgaraumboðnum í Tórshavnar kommunustýri í tíðarskeiðinum 1887-1892 og 1904-08. Her kom hann at hava
har pláss er fyri øllum. Skal okkara samfelag menna seg, so hava vit brúk fyri hvørjum tí einasta borgara í hesum landinum. Tá ið vit hava trongar tíðir, mugu vit øll vera við til at bera byrðurnar. Hinvegin
var formaður og rósti mær upp um skýggja. Men ikki bara tí, men av virðing fyri hvørjum einstøkum borgara í samfelagnum í einum demokratiskum samfelag, hvar hann sigur, at øll skulu hava tað gott, hann sigur
eina frágreiðing. Hetta er, eftir mínari hugsan, eitt nokkso stórt inntriv í okkara frælsi, sum borgara í hesum landi. Hví skal man tvingast til at gerða eina íløgu, sum ikki loysir seg? og skal hon loysa
frá lívinum og ímóti einum borgaraligum útsýni ? hygg bara at teim plássunum, ið fara at atkvøða borgaraligt 20. januar. Eg veit, at tað er vanligt at verða høgrasnaraður sum tú eldast, men frá at skrála
