Hans Pauli Strøm, landsstýrismaður Sakligar og reiðiligar grundgevingar er minsta kravið, sum bæði lesarin og tann, ið stendur fyri skotum, eigur at kunna seta til eina oddagrein. Ikki minst tá hon fellur
tey selja hana til ein lesara. Eru tit greiðir yvir hvussu nógv fólk hava bókina á hendi áðrenn lesarin endaliga keypir hana? Ógvuliga nógv fólk, sum øll gjalda skatt, MVG, og løn til starvsfólk. Um eg
seg traðkaða yvir tærnar. Ongin annar sær objektivitetin í teirra annars góða arbeiði, har tað er lesarin, hoyrarin og síggjarin sum taka støðu til dagsins mál. Fakfeløg halda eisini, at nú er spælið spilt
hetta enska lýsingarorðið “live” – framborið [laiv]? Í fyrra førinum kundi føroyska týðingin – lesarin skal jú týða – verið henda: “Farvæl – liv – tubbak”. Í seinna førinum: “Farvæl livandi tubbak?”
og sum borgararnir í kommununi eiga. Tí átti skipið, um tað skal seljast, at verið lýst alment. Lesarin helt, at ein orsøk til, at eigararnir høvdu avgjørt at "lýsa" skipið á henda hátt, var, at tað ætlandi
dóttrina. Bygnaðarliga hevur høvundurin betri tak á síni søgu. Rútman er jøvn, og sum heild ferðast lesarin nátúrliga saman við frásøgufólkinum inn og út úr ættarliðum og lagnum. Líka til seinast, tá ein
Eru innleggini nógv longri koma tey antin seinni í blaðið, verða stytt ella koma als ikki í. Vil lesarin tí tryggja sær at fáa sínar viðmerkingar í blaðið beinanvegin má hann hugsa um longdina. Tað er so
bókini. Í hesum sambandi samstarvar SKIPALISTIN við avvarðandi stovnar, myndugleikar og skipaeigarar. Lesarin vil eisini leggja til merkis, at fríðkað er um uppsetingina av innihaldinum, ið sum heild er væl
. Í hvønn mun hesar viðmerkingar høvdu búskaparpolitiskar ella bert politiskar undirtónar, kann lesarin sjálvur meta um. Tjóðveldismenn vóru sum teir einastu umboðaðir í báðum hesum sendingum, og í báðum
tað tolir tó helst eina endurtøku at skriva, hvussu teir fimm styrkisbólkarnir síggja út. So kann lesarin sjálvur gita seg fram til sín ynskisbólk. Bólkur A: Frakland, Svøríki, Spania, Kekkia, Týskland,
