inn, hóast alt, so er tað ein trupulleiki, ja. Tí tað kann vera torført at staðfesta hvat slag ein hundur er, um hann ikki hevur nøkur pappír, slær Ingibjørg fast. Fólk kunnu boða frá Men hóast fólk hava

svenskt og ikki danskt í samrøðuni! Vinmaður mín mátti so pent standa skúlarætt og sum ein flongdur hundur greiða lærara sínum frá, hvussu leingi eg hevði búð í Svøríki, at tað tessvegna lá betur fyri hjá

‘mannatrekkur’ (týskt: Dreck). Eitt annað dømi um ljót og pen orð er kjaftur/munnur. Tey gomlu søgdu: hundur hevur kjaft, men seyður hevur munn. ‘Kjaftur’ hevur ein grovan valør, sum ikki er brúkiligur altíð

ir, eymar kærleiksyrkingar og eisini samfelagskritikkur – millum annað sum ein goyggjandi brúnur hundur. Útgávan osar av framfýsni, spontaniteturin og tað góða lagið hoyrast aftur, og summir sangir vísa

spurningurin, um leiðslan í Almannaráðnum mælti frá at velja hann í stýrið? Landsstýriskvinnan mól sum hundur m heitan greyt, tá hon fekk spurningin í Degi og Viku. Í øllum føri noktaði hon ikki fyri, at hon

Tað, at vit enn ikki hava megnað at staðfest, hvørt hetta er hundur ella úlvur, kann hava sína orsøk í, at hetta er eitt slag, sum bæði hundur og úlvur hava sín uppruna í, sigur granskarin, David Stanton [...] Stanton. Ein annar granskari, Love Dalen, sigur, at hetta møguliga er elsti hundur, sum nakrantíð er funnin. - Hvølpurin er so væl varðveittur, at tað kennist, sum hann nýliga er deyður, leggur granskarin aftrat

tamarhald á teirra hundum. Tað mátti ein hundaeigari í høvuðsstaðnum ásanna í morgun, eftir at hansara hundur hevði verið til ampa fyri fólk og aðrar hundar. Løgreglan fekk eina fráboðan stutt áðrenn klokkan

annars verið stak friðarligt. Politistøðin í Klaksvík hevði havt ein yvirnáttandi gest, og tað var ein hundur. ? Tá hundar ganga og mala leysir í býnum, so taka vit teir inn, sigur vakthavandi í Klaksvík. ?

har og hvein, og tí fór hann yvir til grannan, sum eisini var bóndi at vita, um hetta var hansara hundur. Tað var tað ikki, men hesin bóndin tók hundin inn fyri náttina. Ákærdi bóndin greiddi frá, at hundurin

har og hvein, og tí fór hann yvir til grannan, sum eisini var bóndi at vita, um hetta var hansara hundur. Tað var tað ikki, men hesin bóndin tók hundin inn fyri náttina. Ákærdi bóndin greiddi frá, at hundurin