og so ungum, evnaríkum og røskum monnum. Millum teir fyrru vóru Sam, Áku, Herman, Birgir og Hans Elias. Millum hinar vóru Pól, Sonni, Kaj Eli, Ábraham, Ove, Jan, Kristian og Meinhardt. Fyrra partin av

Hann var raskur, fryntligur og hjálpsamur og skjótt kom hann var vera av kendastu flutningsmonnum. Elias í Rættará bygdi nýggjan flutningsbát til Pól. Hann var sum eitt seks­mannafar til støddar og hevði

áhuga fyri uppskotinum. Sølvi Reinert Hansen, forseti í ÍSF, Katrin Joensen, skrivari í ÍSF, Petur Elias Petersen, varaforseti í ÍSF og Kaj Leo Johannesen løgmaður.

Ras­mus, Jakku, Hans og Elias. Tá ið tey fluttu yvir í Kolbanagjógv, vóru tey flestu børnini flutt heimanífrá. Dorthea setti búgv á Strondum, somuleiðis gjørdu Sanna, Hans og Elias, tey trý settu búgv aftur

sjúkur, gramdi tú teg ongantíð. Alt var gott. Góðu Aja, Elisabeth og Inga, Heri, Andrias, Jónas og Elias. Tit hava mist nógv. Má Harrin signa og varðveita tykkum. Tit vóru so sera væl um hann líka til tað

var Jóhan H.Z. Axel Petersen. Tey fingu tilsamans átta børn, og tey vóru (Bella) Johan, Solveig, Elias, Mikkjal, Malene Fredrikke, Andrass, Tróndur og Ada. Sum elsta systir við so nógvum systkjum kom Solveig

Húsagarði, Argir, eina dóttur. Hon var 52 cm. long og vigaði 3400 gr. 12. januar fingu Malan og Petur Elias Debes, Miðvágur, ein son. Hann var 52 cm. langur og vigaði 3050 gr. 13. januar fingu Súsanna Debes

komu vit við Nansy S. úr Svendborg. Við hetta summarið vóru um­­framt meg og Matea, Símun Joensen og Elias Antoniusen av Tvøroyri og eisini Egede Motsfeldt av Fiskanesi. Aftur í Føroyingahavnini Í 1967 eri

øðrum málinum, og seg sjálvan í hinum málinum, sum sn´ðyr seg um bert at saksøkja TAKS. Eisini Jógvan Elias Winther Poulsen og Aksel V. Johannesen vóru møttir fyri klientar, og teir tóku undir við at koyra

Henrietta, vanliga kalla Jetta. Tey vóru upprunaliga níggju systkin, men ein tvíburabeiggi Johannes, Elias, doyði sum smádrongur. Børnini vóru frá 0 til 12 ár, tá ið tey mistu pápan. Yngsta barnið, ein genta