fríggjadagin 11. des. Silvurbrúdleyp Týsdagin 29. des. halda við bæði, Pálin og Henry Olsen, Rituvík okkara silvurbrúdleyp. Dagurin verður hildin við veitslu í bygdarhúsinum í Leirvík kl. 19. Tit, ið ynskja
minnast hann við takksemi móti mær og ættarfólki mínum og tí, vit vóru felags um: Kærleika til heimbygd okkara Nólsoy. Friður verði við minninum um Tummas í Heiðriksstovu. Egon Hansen
talið á kommunum minkaði nógv men ikki nóg nógv. Nú skal so seinasta takið takast, og vónandi megna okkara politikarar at brúka seinasta tilmælið til nakað ítøkiligt. Einar framtíðar Føroyar og komandi ættarlið
liðið, at menn við royndum úr bestu donsku og íslendsku deildini manglaðu. – Gloppið millum støði á okkara monnum og teimum fronsku verður so stórt, og har er altso stórur munur á. Vit koma ongantíð upp á
sigur víðari, at »viðvíkjandi stavseting av landanøvnum hevur eisini verið siðvenja at laga tey til okkara egna stavrað.« Nú kann tað diskuterast, um tað hevur verið siðvenja at gera so. Heldur var tað umtalaða
læringin og trivnaðurin hjá barninum. Tað merkir eisini, at lærararnir fáa góðar umstøður at geva børnum okkara tað besta, ið tey eru ment, bæði av fakligum innihaldi og sosialum førleikum. Ein lærari við fimm
túsundtals medborgarum? ST sáttmálin er eitt frambrot. Vit byrja eitt nýtt skeið, eitt tíðarhvarv í okkara almannasøgu við at bróta júst sama altjóða sáttmála, sum markerar hetta tíðarhvarv. Her hongur ikki
m slóknaður. Hetta skal ikki skiljast sum, at Edward Kenneydy var ein víðgongdur vinstrahallur í okkara merking, men í amerikanskum politiskum høpi var hann við sínum liberalu og humanistisku sjónarmiðjum
bara gott, at Fólkatingið hevur eina Føroyanevnd, og henda nevnd skal altíð vera vækomin til land okkara. Ein spurningurin er annars, hvat ið Føroyanevndin fær av kunning um føroysk viðurskifti. Fara vit
tí, sum Skandinavisku londini Danmark, Svøríki og Norra gera, og so skeita at tí eingilska, sum í okkara tíð er heimsmálið, eitt ”lingua franca.” Lat íslendingar koyra sítt solo-loyp. Minka um exonymir
