besøg således: “Efter en måned måtte kronprins Frederik sige farvel til Færøerne. Opholdet havde prentet sig dybt i kronprinsens hjerte, og som konge talte han altid varmt for færingernes sag ud fra det

tann stóri lærarin hjá øllum. Einki vísindaligt verk, ja, sjálvt ikki ein einasta blaðgrein kom á prent, uttan at víst varð til brøgdini hjá Stalin. Hendan persónsdyrkanin gjørdist serliga stór, tá Stalin

samstundis sum hann roynir at greiða frá, hví almenna innbjóðanin er tikin aftur, áðrenn hon fór á prent. Svarið blívur tó ikki meira fullfíggjað enn so, at ”man” ikki metti tað vera hóskandi at senda slíka

hevur Ingi Joensen rik­ið egna fyritøku, sum snið­gevur bøkur, heimasíður, pakki­tilfar og aðrar prent­lutir, og ger sjónvarps­lýs­ingar og multimedia tilfar. Hann hevur gjørt myndil av havbotninum kring

annað meiggj upp í leikin. Skelkurin var tó ikki so stórur hesa ferð av tí, at eg hevði sæð eitt prent, sum Anker nýliga hevur gjørt og sum bendi á, at listamaðurin ætlaði sær nýggjar leiðir; frá eksplosión

ð fýra serprent eftir William Heinesen og Zacharias Heinesen. Serprentini eru prentað sum giclée-prent. Henda tøkni brúkar pigmentblekk, ið veitir serliga ríka litgóðsku og upploysn. Pigmentini kunnu halda

øll mørk, aldur, starv, búðstað... Tær høvdu allar brennandi áhuga at granska alt innan grafiskt prent og høvdu møguleika at læra av hvørjari aðrari. Tær 5 í HáTrýstT eru: Ásla Rannvá Svensson, Edith Mørkøre

í Føroyum. Kathrine Ærtebjerg hev­ur nýliga vitjað aftur og hev­ur eisini hesa ferð gjørt 4 stein­prent, sum eru grafiskt greidl­ig­ari og heldur daprari í mun til tær eldru myndirnar. Í løtuni arbeiðir

Petersen. Útgevari er Sosialurin. Bókin, sum er sett og umbrotin á Sosialinum og prentað hjá Føroya Prent, kostar 150 kr. Hon fæst í bókabúðunum kring landið.

Eidesgaard, sum var tíðindaleiðari og til mín sum blaðstjóra og bað og bøn­aði um, at greinin ikki kom á prent. Hesum kundu vit sjálvandi ikki eftirlíka, tí blaðið var far­ið til prentingar, og at fara at steðga [...] kundi gera hetta, tí hetta fór at hava so stóran týdning fyri samgonguna. Men blaðið var farið til prent­ing­ar, og harvið var tað. Síðani kom Tórbjørn Jac­ob­sen sjálvur út á redaktiónina á Argjum. Henn