fólkakirkjan tilhoyrir statin. Effinett sum tú og eg ikki eru undirgivin statin, sum staturin ikki eigur okkum, eigur hann heldur ikki kirkjuna. Hon eigur seg sjálva, og hon hjúnabandið. Og sjálvt um, bara fyri [...] so háarrogant, at tey, í teirra fordømisleysa vísdómi, halda seg kunna umdefinera nakað, allir okkara forfedrar hava verið ov vitugir at gjørt. Hygg her! Samkyndur kærleiki er óførur, bæði sum “n
vanærulig skomm fyri tey«. At hetta eru hørð, orð kunnu øll sanna. Onkur lesari hevur tó vent sær til okkara og spurt, hvar hørðu orðini hjá Ingeborg Vinther vóru, tá Føroyar Arbeiðarafelag stuðlaði
skræða belti, jakkar og onkuntíð skógvar av okkum, og tøma vatnfløskuna áðrenn vit skulu umborð á Atlantic.- Tí hvør veit, kanska goyma vit spreingievnir í okkara vatnfløsku... Men um vit hyggja eftir
felags vælferð og trygd í okkara norðuratlantiska grannalagi. ##med2## Tíverri síggja vit í dag afturvendandi líknandi myrk geopolitisk skýggj, sum hingu yvir himli okkara fyri 85 árum síðani [...] sæst best í hørðum vindi. Vovið í klæði á flagginum er eisini tað serstaka bandið millum lond okkara. Eitt vinalag, sum myndaðist gjøgnum tíðirnar sum grannar í Norðuratlantshavi. Eg fegnist [...] fegnist um at siga, at í dag er bretskt-føroyska sambandið framvegis í fagrasta blóma. Frá handli okkara og samstarvi um fiskivinnu, til sambondini millum fólkasløg okkara, stovnar og vinnufyritøkur
so tí verður tað eitt sindur upp til okkum sjálvar, skulu vit vinna henda dystin og aftur leggja okkum á odda, sigur Fróði. Spurningurin er so, um tað í annaðkvøld endar við, at NSÍ enn eina ferð setir
av? Hví skal eg gera nakað, tá alt er so negativt og uppgevandi? Alt vald í Føroyum stavar frá okkum. Vit, fólkið. Vit, sum búgva í Føroyum. Og vit, øll vit, sum kenna okkum sum føroyingar kring allan
seg har norðuri til næsta kappingarár. – Vit arbeiða, og vit vóna, at tað fer at bera til at leggja okkurt fram á ársveitsluni, sum verður annan leygardag. Venjaraspurningurin og spurningurin um, hvørjir
allíkavæl. Eisini byrjaðu vit triðja sett væl, men so tóktist tað, sum menn koblaðu úr. Tað eydnaðist okkum at koma afturíaftur, og at vit kempaðu til tað síðsta, gjørdi munin.
gjørdu við tey sum teimum lysti, til seinni, har foreldrum var álagt at senda tey í skúla, og til okkara tíð, har øll børn hava rætt til skúlagongd og útbúgving, og foreldur hava lógarásettar skyldur
var í gjár. Í undanfarnu kapping fingu U21-menninir 11 stig, so spenningurin var stórur, hvussu okkara bólkur hesa ferð fór at síggja út. Tá avtornaði, fingu Føroyar úr teimum báðum niðastu bólkunum [...] Makedonia passaði okkum væl og Norðurírland somuleiðis, og hetta vóru tvey av londunum, vit ynsktu okkum frammanundan. At vit so fingu Danmark, var fantastiskt, tí tað fer at geva okkum ein spennandi
