og Kirstin í Havn og hesar løtur fara altíð at standa sum dýrabar minni fyri meg. Tað verður ein saknur at koma til Havnar og ikki kunna fara at vitja Hans Petur. Eisini kendist tað so svárt at koma til
kennist tað, sum vit vóru 100. Gleddust saman um alt og hjálptu hvørjum øðrum, tá á stóð. Á tann saknur. Kæra Guðrun, eg veit at tú longu hevur heilsa uppá einglabeiggjan hjá mær har uppi, og velji at
húsini, tey bygdu sær á Dalavegnum. Tað verður eitt stórt tómt pláss nú á Dalavegnum og ein svárur saknur, nú Finnur ikki er meira. Finnur fór sum ungur í snikkaralæru og kom skjótt saman við øðrum at standa
er lívið. Tað verður sagt at maður kemur í mans stað, men Dánjal verður ikki lættur at erstatta. Saknur verður í honum. Men vit skulu royna at varðveita tann góða anda, sum Dánjal førdi við sær, í sey
og Evu. Tað merkist so væl á honum, hvussu góður hann var við tær. Tær vóru hanasara eitt og alt. Saknur verður nú at hyggja út ígjøgnum vindeygað á skrivstovuni her heima. Vitandi at hann ikki verður at
15. desember, sum var dagurin, tá Christian slóknaði, so má eg siga, at tað hevur verið ein stórur saknur og eitt stórt tómrum eftir Christian. Eg skal við hesum reglum bera eina heilsu og djúpa samkenslu
í altjóða viðurskiftum og hollari fakligari vitan og royndum. Og arbeiðssamur var hann sum fáur. Saknur hevur verið í Bjørn Harlou í eina tíð, og nú hann er farin, kunnu vit haðani senda eina stóra takk
og hann fór til songar fyri seinastu ferð. Eg má siga fyri okkum, sum av vardu, at sjáldan hevur saknur nívt so tráur sum hesuferð. Arngrím var ein av hesum sjáldsomu fólkunum, sum viðlíkahelt vinskapin
gaman. Bindiklubburin hittist sum vit plaga, og ert tú við okkum hvørja ferð, bæði í talu og minnum. Saknur er í okkara serliga práti. Tað góða við tær var, at tað var ikki neyðugt at práta og síggjast dagliga
mangar góðar løtur. Sjálv siti eg í kvøld við tár á kinn og syrgi ein góðan vin - eitt stás fólk, sum saknur verður í. Tað er ein myrkur og dapur dagur, men ljós er fyri stavn, skjótt fer ljósið aftur at vinna
