tapa fyri teimum. Ei undir í, at ÍF-venjarin, Abraham Løkin, eftir dystin mánakvøldið staðfesti, at fuglfirðingar nú mugu hyggja niðureftir, heldur enn uppeftir: – Vit skulu gloyma alt um at hyggja uppeftir
sær ikki mætari út enn, at setningurin er, at í Føroyum skal fólk ikki liva og virka. Landið er fyri fugl og seyð. Seinasta nosið var at hoyra um í útvarpinum um dagarnar, tá bóndin í Kirkjubø greiddi frá
marka smálomb, at geva kúnni súrhoyggj, at fara út um eyggjatromina eftir havhestaeggum, at veiða fugl og at verða á seiðabergi, umframt mangt annað, ein ikki áður hevði upplivað. Náttúrutilfeingi um Skúvoynna
møguleikan. Tað vísti hann longu, tá fimm minuttir vóru farnir av dystinum í Fuglafirði í gjár, tí áðrenn fuglfirðingar høvdu sansað nakað, hevði hann lagt FC Suðuroy á odda 1-0. Og tað kundi blivið uppaftur
sum tekur land og seinni fer at reiðrast, skal fáa frið í bjørgunum. Traditiónir – og tó At veiða fugl er í ein ávísan mun bundið at traditiónum – alt eftir hvørji økir í landinum, talan er um. Í ávísum
ÍF, sum tapti við heili fýra mál á heimavølli fyri EB/Streymi. Uppreisn er fremst á breddanum hjá fuglfirðingum, sum ætla sær at stríðast um heiðursmerkini. Oddmar á Lakjuni verður við á liðnum hjá KÍ
Hoyvík á hemaraveiðu vestan hav, sum tá var ein nýggj veiða hjá føroyingum. Seinni fór hann við Fuglfirðingi á teirri tá nýggju ídn-aðarfiskveiðuni. Her loysti hann svágin Árna av sum skipari. Jóhan
endurnýggjandi tilfeingi. Tað er tí breið semja um, at gransking í øllum, sum hevur við havið, fisk og fugl, umhvørvi, veiðihættir og burðardygga veiði at gera hevur ómetaliga stóran týdning fyri Føroyar. Fyri
og soleiðis er tað framvegis. Tá ið hann er heima, dámar honum væl at fara við byrsuni at skjóta fugl og harur, og hann hevur ikki verið leingi heima, tá ið hann fer á flot saman við verfaðirinum.
Tað vóru frálíkir túrar, vit høvdu saman við honum. Abbi var ofta eisini úti í berginum og fleygaði fugl, og tann eina dagin, hann var farin at fleyga havhest, var tað blivið nakað seint. Omma sendi tá babba
