er. Ein kanning av, hvørjar frásagnir verða sagdar, hvat knýtur okkum saman, og hvat skilir okkum sundur. Og hvat er serstakt fyri okkum her í Norðurlondum. Íslendska listakvinnan Steinunn
Nærlagdur var hann, sum óivað fáur lærari. Tað var ikki bert lærdóm, vit fingu frá gamla Lützen, hann var okkum í øllum eitt gott fyridømi. Hann lærdi okkum góðan fólkaskikk, og ikki var hann vanur at gera
samtykkja – tað var í 1993, var upp á 2.500 milliónir! Hetta lýsir kanska broytingarnar í samfelag okkara – og í politikki, tey árini Jákup var virkin politikari. Eitt av málunum, sum Jákup var errin
hesum misfostri. A,B,C flokkarnir vildu í 2005 vera við, at henda nýggja sambandslógin kom at vinna okkum ein munandi meira sjálvstøðugan og sjónligan leiklut á uttanríkispolitiska pallinum. Neyðugt
fyri tíð síðani at heiðra onkran av teimum, sum høvdu lagt lunnar undir átakið, og sum høvdu gjørt okkurt serstakt. Mikkalina Glas framleiddi átakinum tríggjar stórar einglar, sum skuldi gevast sum
tíðin má vera komin, hvar ið vit sleppa øllum dupultfunksjónum á sjúkrahúsøkinum. Vit mugu seta okkum sám mál, at vit skulu ongar dupultfunksjónir hava í FØroyu, og vit skulu menna samstarvið við
teir vóru, at í minsta lagi Jens ikki hevur kunnað svomið til lands. Jens skuldi verða kokkur við okkum við Ósa. Tá ið vit koma suður um Nesi, er Jens deyður! Vit plagdu altíð sigla innan fyri boðarnar [...] Nesinum, og sum tá eisini nógv kombikk vóru í. Vit høvdu tað ógvuliga hugnaligt allir fýra. Vit gjørdu okkum eisini til góðar við tí góða matinum, sum vit høvdu við. Sum leið út móti kvøldið, klokkan hevur
tað merkir “sama ger”. Her má leggjast dentur á, at tað ikki er líka vítt sum sítt, hvussu vit orða okkum.
vit skulu ongar dupultfunksjónir hava í Føroyum, og vit skulu menna samstarvið við sjúkrahús í okkara grannalondum. Høvuðsendamálið má ikki vera grundað á spurningin um arbeiðspláss skulu
renna aftaná teimum. Tað kennist strevið. Fyrstu løtuna eftir hvíldina var tað eitt sindur betri hjá okkum. Men so tóku teir yvir aftur, og tá ið teir høvdu økt um leiðsluna, so var einki at gera, hóast
