vit sektin á, hvør líður undir maktgyrnd okkara. Soleiðis vóru eisini tey sokallaðu kristnu eftir Jesu tíð, bæði tann maktmikla katólska kirkjan, okkara lutherska kirkja og aðrar fraktiónir av kristindóminum [...] hevur mannaættin upplivað eina forfylging fyri og aðra eftir, upplivað kríggj og aðrar ræðuleikar í Jesu navni. Ja, enn í dag uppliva vit, at sjálvt her hjá okkum fara maktgirndarmenn fram við ótespiligheitum [...] so tað munar. Høvdu Jesus við sær Tað, sum vit vita um gamla føroyska samfelagið og Gudstrúnna - Jesu evangelium -, er ein innilig, markleys trúgv og álit á Gud. Teir gomlu høvdu Jesus við sær, hvar teir

við ábyrgd og verða búgvin at møta Guði, tað eru tvinni hyggjuráð. Sæð í hesum ljósi er talan um Jesu afturkomu ein sælur boðskapur. Meðan gingið verður fram á leið, kunnu vit fegnast um og njóta tað [...] við dómadag, og kunnu ístaðin síggja fram til henda dag við vón og væntan. Í tíðarbilinum fram til Jesu afturkomu dvølja vit á heilagum staði, einum halgidómi. Kirkjan er Guðs hús. Í húsi Guðs er eitt altar

sum kristin kunnu siga, at tað er eitt navn sum aldi blikna og slítist ei av tíðar tonn, og tað er Jesu navnið. Tað er navnið sum ber av øllum og sum ongantíð broytist Tí eingin lívsstøða vit menniskju [...] finna kraft og styrki í. Við hesum vil eg ynskja tykkum øllum eitt eyðnuberandi og gott nýggjár í Jesu navni ???? Bøn í sambandi við støðuna í Suður Asiu: Vit biðja fyri øllum teimum sum eru rakt av tí

yrkt teir flestsu við syngja í kvøld. Og sangurin fyllir ítróttarhøllina og fer longur upp. Tryggur í Jesu ørmum. Fríur frá tungu sorg, Tærandi stríð og stúran Náa meg ei í tí borg Ivi og ræðsla svinna Grødd [...] honum var einki uttanum tos, hann skar tað heila út í papp, tá hann røddi um Mariu, sum setti seg við Jesu føtur og valdi tann góða lutin. Poul Færø hevur samband við seg sjálvan tá hann talar, og hann hevur

kom í fylling tíðarinnar at áseta arbeiðskrá og verkætlan frelsarans. Fylling tíðarinnar er føðing Jesu Krist, tá Guð gav heiminum einborna son sín sum frelsara. Guð fór nú til verka á annan hátt, og hann [...] myrkrið og kuldan. So er lív manna«. Kristnin syngur saman við Pæturi lovsangin, at vit vegna uppreisn Jesu Krist eru endurfødd til eina livandi vón. Vit eiga friðin í ævigum lívi. Og í hesum friði ynskja vit

Hofstede er. Her í Føroyum hava vit ikki gloymt hví vit halda jól, hóast tað ofta kann tykjast sum jesu føðingin kámast burtur í øllum hóvastákinum í desember mánaði og kanska fyrr enn tað eftirhondini

sum tøkk fyri tey mongu árini. Friður veri við minninum um Julinu á Fløtunum, nú ið hon í várs Harra Jesu navni er farin inn í ævinleikan. ---- np

hon sær tveir einglar í hvítum klæðum sita har, annan við høvdalagið og annan við fótalagið, har sum Jesu likam hevði ligið. v13 Og teir siga við hana: «Kvinna, hví grætur tú?» Hon sigur við teir: «Tí at

“Við føðing Jesu Krists gekk so til: Maria, móðir Hansara, var trúlovað við Jósefi; men áðrenn tey komu saman, royndist hon at vera við barn við Heilaga Andanum. Men við tað at Jósef, maður hennara, var

lesnaður, fyllir orðið dýrur næstan hálvan teig. Um tað so er Jesus, er hann dýrur. Tað dýra navn er Jesu navn. Tað rópa fólk upp á, tá tey eru í dýrastu neyð, eitt nú dýra biðidag.