Venjarin - Sådan er det jo bare med fodbold. Vónbrotið lýsti úr føroyska venjaranum, tá hann eftir dystin kom skundani inn á tíðindafundin. Sum vera man, so fekk hann tó ikki fult og heilt givið hetta
hátt, sum tað sømir seg. Seinasti dysturin hjá Henrik við róðrið, var jú útidysturin í Ísrael, og tá bar illa til at skipa fyri nakrari veruligari móttøku. Tí hevur FSF leingi havt í umbúna at skipa fyri
álum, Henrik Old, høvi at boða frá broytingum í ferðaætlanini hjá Smyril og Teistanum. Harumframt bar hann fram, at hann ynskir at útseta byggingina av nýggju Nólsoyarferjuni. Tað skrivar ting.fo. Henrik
ikki góðtaka, at hon nú hevði mist sínar seinastu synir, og vildi hava teir at leita meira. Men hetta bar so ikki til. Tað gjørdist ein troyst fyri Lottu og Óla Jákup, at ein systursonur hansara, uppkallaður
at keypa. Har kom nógv fólk, og tað rann saman millum okkum. Hann var sera spakur og varin. Men væl bar til, og vit giftust 20. desember 1942. Eg hevði tá eitt skifti verið heima aftur í Streymnesi. ------
tey sóu meg koma. Langi Petur Hans var fýrbøtari alla náttina. Hann sat við komfýrin og kyndi. Hann bar øsku út, og tá so torv manglaði, fór hann niðan í hjallin eftir torvi. Eg vísti honum niðan. Matarhvalurin
mína, Elsu, Óli Rubeksen, sigldi við “Tróndi” sum motorpassari. Tað var so gott fyri okkum, tí tað bar til at heita á hann, um okkurt var, sum tørvur var á. Tað var Óli, sum byrjaði reinsaríið Ruba. Døturnar
bygdina og í Syðrugøtu var tað Líggjas á Fløttinum, kallaður Fløttur, sum fekk hana. Vaskimaskinuna bar til at leiga fyri fimm krónur um dagin, nokk so fitt tá í tíðini. Fløttur kom við henni í eini tr [...] til døgurða. Men hetta var kanska ikki tað sama. Hetta broyttist alt, tá ið vit fingu ravmagn og tað bar til at frysta. Í fyrsta umfari hendi hetta við, at turkihúsið í Syðrugøtu fekk frystiboksir, sum fólk [...] fleiri nótir í báðum bygdum, sum menn áttu í. Vit áttu part í Ullnótini. Eg minnist, tá ið Hans í Bartalstovu kom við nótaboðum. Tá var at sleppa sær avstað sum skjótast. Helst hava teir við seiðakikara
ymiskum arbeiðum fyri fyritøkuna. Henda eina dagin, hann var farin eini ørindi inn á skrivstovuna, bar hann eyga við eina fráboðan um, at teimum tørvaði arbeiðsmenn at fara til Føroyar at arbeiða. Bladt
grannskoðarafyritøkuni, Arthur Andersen. ? At starvast har var serstakliga áhugavert og avbjóðandi. Har bar ikki til at detta burtur í millum, tí javnan var bæði munnlig og skrivlig eftirmeting á skránni. Lønin