upp á hjartað. Næsta vikuskifti verður Ólavsøka, og harvið verður farið undir nýtt tingár. Tá fer løgmaður at bera sína seinastu ólavsøkurøðu fram í hesum valskeiðnum. Løgtingsval verður í seinasta lagi

fáar kvinnur eru í løgtinginum. Vit staðfesta eisini, at landsstýrið er mannað bara við monnum. Løgmaður átti at havt borið so í bandi, at kvinnur vórðu í landsstýrinum. Nú situr hann við lyklinum, ið [...] atkvøða fyri eini kvinnu, fáa eina kvinnu fyri atkvøðuna. Um sama mundið eru vit so vitni til, at løgmaður hevur ikki stundir at hitta umboð fyri Demokratia. Fíggjarlógin hevur sjálvandi stóran týdning, [...] støðan hon, at hóast kvinnurnar fingu 30% av atkvøðunum seinast, eiga tær bert 9% av tingsessunum. Løgmaður eigur at ganga á odda fyri at fáa demokratiið at virka betur her á landi. Nú bíða vit bara eftir

Uppskotið um at skilja mentan og útbúgving sundur í tvey stjórnarráð er so mikið áhugavert, at løgmaður átti at umhugsa hetta í størsta álvara. Okkurt má gerast, tí henda ósømiliga viðferð, sum mentan

fáir skiparar, sum fáa eina lægri hýru enn eitt landsstýrisfólk fær í løn. Reint prinsipielt eigur Løgmaður at fáa hægstu almennu løn í landinum, og landsstýrismenn eiga at koma honum á baki. Harafturat er

fyri at provokera sama løgmann, sum so aftur finnur seg í næstan øllum. Nær er bikarið fult harra løgmaður. Eingin kann taka frá Tjóðveldisflokkinum, at hann betri enn nakar annar flokkur megnar tað taktiska

fylgja við í, um hann hevur vaskað talvuna reina ella um sárið hann fekk í undanfarnu samgongu, tá løgmaður segði hann úr starvi, er lekt. Hvussu fegin man hann vera at fara í samgongu við tí løgmanni, sum [...] formaður hevur verið ov lítið javnaðarmaður í undanfarnu samgongu, so kemst tó ikki uttan um, at løgmaður hevur verið sera loyalur mótvegis sínum samgongupartnarum. Nakað, sum ger, at teir helst vilja,

Deyðarevsing hevur so kortini víst seg at hava áhuga millum føroyskar politikarar. Jóannes Eidesgaard, løgmaður eins og tjóðveldistingmaðurin Tórbjørn Jacobsen hava greitt fordømt hesa avrætting, tí hon stríðir

í skeljasor. Men politiska royndin tykist nú vera at káva útyvir veruleikan við at flyta fokus. Løgmaður sigur talan ikki vera um týðandi broyting í stovnsbygnaðinum, tá ein funktión verður flutt land

undir teppið, men at vera ein náttúrligur partur av søgugranskingini og harvið søguskrivingini. Tá løgmaður líkasum leggur upp til, at síðsta kapittul í Reyðubók er skrivað við hesi bókini fara vit ikki at

hetta eigur at geva samgonguni nakað at hugsa um. Vit mugu heldur ikki gloyma, at júst núverandi løgmaður undir valstríðnum legði stóra áherðslu á tann týdning, sum eitt nú granskingin hevur fyri at kunna