Kl. 12.00 Tilbiðjanarmøti, Jógvan Z. talar um evni: Sannleikar úr Rómbrævinum kap. 5.1-11 »Frið við Gud«. Barnaansing er undir møtinum. Sunnudagsskúlin kl. 12.00. Møtini kunnu hoyrast á netinum www.livdin [...] kl. 17.00 Lands­bøn. Sunnudagin kl. 11.00 Mor­gun­­gudstænasta v/ Rúna Ras­m­ussen, kl. 11.50 Barna­guds­tænasta. www.filadelfia.fo Evangeliihúsið, Tróndargøta Sunnudagin kl. 11.00 Familju- og morgunmøti

www.livdin.fo Týskvøldið samlast húsbólkarnir. Fríkirkjan Oasan Kirkjustræti 4 Sunnudagin kl. 11.00 Guds­tænasta v/ Magnus Simonsen, kl. 14.00 Sunnudagsskúlin. Mánadagin kl. 17.15-18.00 venur Barnakórið [...] ð í Leirvík Leygardagin kl. 19.00 talar Alfred Petersen, Kór úr Gøtu syngur. Sunnudagin kl. 12.00 Guds­tænasta v/ altarg., kl. 14.30 Sunnudagsskúli, kl. 18.00 talar Bergur D. Joensen. Húsakórið syngur

Sunnudagin kl. 13.30 Sunnudagsskúli og kl. 19 Møti við Torleif Johannesen, sjómanstrúboðara. Evni Gud er kærleiki, Gud er heilagur. Innsamling til húsið. Drekka verður aftaná møti. Elim í Søldafirði Sunnudagin

og ofta mátti haldast av fyri skvampar og slekka av, tá ið sjógvurin var ringastur. So tað var eitt Guds undur, at eingin bátur bleiv burtur. Hóast opnu bátarnir ikki kundu brúka motorarnar, vóru teir kortini

nakrir aftur í lastina at lempa. Tá vit komu framaftur í lugarið, lógu fleiri mans á knæ í bøn til Gud. So nógv gekk á teir. Har var ikki nógv at gera. Men vit gjørdu tað, sum vit kundu. Fyri at kyrra sjógvin

(dýri) Þorvaldsson Hann var høvdingi í 12. og 13. Øld og doyði í 1212. Hann var sonur Þorvaldur, halta, Gud­mundarson, d. 1161. Guðmundur búði á Bakka í Øxnadal, og hann var mætur maður, harav navnið. Hann var

hiðani. Mamma mín, sum bíðaði uttan­fyri, fekk at vita frá jarðarmóðrini , at nú mátti tey lata alt í Guds hond, so illa stóð til við mær. So varð eg koyrd í røntguna nakrar ferðir at vita, hvussu tað stóð

um hjálp í neyðini vóru hjartaskerandi. Tað vóru teir, sum vóru á fyrsta túri. Tað var eisini eitt Guds undur, at ikki tveir av mann­ingini sjólótust við tað sama. Ein sjógvur kom líka aftaná, at teir vóru

teimum sína egnu slupp til heimferðina, og 9. september vóru teir aftur í Før­oyum, har alt framvegis ”Gud være lovet” var, sum tá teir fóru. Tað er einki at ivast, at henda ferðin var til gagns fyri føroyingar

eitt sindur, og heldur so fyri, við hondunum samanlagdum: “Tað er fyri mær, sum hetta er nakað, ið Gud ynskir, at eg skal bera fram. Vit eiga ikki at vera bangin, tá ið hann er við okk­um, tí hann er førur