ikki at ganga fram, so fært tú tey ofta at ganga ein annan veg. Í so máta eru tey slett ikki ólík okkum føroyingum, sigur hon við einum skálkabrosi. Í gerðinum bítur Brynja aftur frá sær. – Her er tað
at hava stóran týdning, Tað var eitt slag av eini miðstøð. Har var stórt gestablídni, har skaptist okkara vinalag. Mong vóru tey, sum leitaðu sær inn til húsmøtini hjá Hjørdis & Jørgin Frants. Ymist nýtt [...] Hjørdis ein av teimum, sum tók fatt saman við familjuni hjá Valdemar Simonsen. Ein góður vinur hjá okkum plagar at sitera við slíkar løtu: Vinir fækkast Jesus livir. Av sonnum kann sigast og við afturlítan
vaktarskip lá fyri akkeri á vágni. Vit preiaðu tað og lótu síðani akkerið falla. Ein bátur kom um borð til okkara, og førdi hann ta bjargaðu manningina um borð á fransmannin. Eg og ein av manning mínari
Gøtu, og sovorðið vísir seg at telja. Um vit vísa rætta hugburðin, so ivist eg ikki í, at tað ber okkum til at vinna, men tað verður torført, eisini tí tað er so stórt trýst á mótstøðuliðnum, ið ikki
fjeppast uppi í. Stødd í Danmark vavdu ommudøturnar um hana, meðan leikur fór fram. Síðstu jól vóru so okkara fyrstu jól uttan mammu. Undarliga tómt. Ommudøturnar hildu tó, at við allari virðing fyri ommu [...] er um, at tað var ikki ein løtt uppgáva hjá teimum. Tað, sum mamma sá ella hoyrdi, gav henni altíð okkurt hugskot, og við tí hevði hon altíð úr at gera. Hon var altíð við uppá okkurt nýtt og livdi lívið [...] var okkara mamma, svigarmamma, omma og langomma. Vit eru væl greið yvir, at saknurin hjá øðrum enn okkum er til staðar. Vit hugsa her um vinkonuna gjøgnum mong ár, Marionnu. Børnini hjá Paulu mostur, har
kirkju. Veðrið var av tí allrafagrasta. Vakurt var um landið alt , men henda dagin á Strondum tóktust okkum tað serliga vakurt. Tað var, sum vildi bygdin heiðra og veita trúgva syni sínum hitt seinasta brosi
eittans, og lívið gongur víðari. Umleið eitt ár eftir, at Jógvan hevði mist konu sína, bleiv mamma okkara, Malvina á Dunga, einkja eftir pápa okkara Niclas á Dunga. Tvey ár eftir tað, blivu tey bæði Jógvan
pensiónsaldur, haldi eg at vit brøðurnir veruliga merktu hvussu nógva tíð hann ynskti at brúka upp á okkum, sum hann var so góður við. Tað var líkasum at hann vildi løna okkum aftur, at hann hevði verið
havi spælt síðani 2004, sigur Áki, sum umvegis fótbólti í koyristóli hevur fingið mong góð minni – okkurt skarar tó framúr. – Vit spældu HM í 2007 í Japan. Tað var ein stór uppliving, sigur Áki, sum av
nú sigur Aksel hon er 3 mia dýrari? Endin verður nokk, at øsingin forðar nøkrum tunli yvirhøvur okkum so líkt. Tað er hugvekjandi, at landsins ovasti leiðari kemur til ta niðurstøðu, at tað er ein
