Tí sum tú sigur sjálv, at tosa um tunnil er ókløkt. So minnir handan kvinn­an, sum býr í Tórshavn, okk­um á, at vit heldur skula hugsa um skúl­ar. Eg skilji hana so, at tað gera vit ikki. Men tað gera vit

sendur í býin fyri at blackmaila Runa­vík­ar kommunu. Okk­urt er, ið drívur hann. Veru­leik­in er kortini, at støðan er góð viðvíkjandi vatni um okk­ara leiðir, stóru virkini, sum sjálv­sagt eru sannir

TB - HB 1-5 (0-3) – Vit hava besta fólkið og besta liðið. Tað er upp til okk­um sjálvar at gera av, um vit vinna dystirnar. Tað gera vit, um vit fara í arbeiðsklæðini. Soleiðis segði HB venjarin, Odddbjørn

hjá løgmanni. – Ella mugu tey verða ver­andi uttanlands. Tað er ein spurn­ingur, vit eiga at seta okk­um sjálvum, legði hon aft­urat. Tí fegnast hon um ætl­an­ina hjá samgonguni at taka upp sam­starv við

okkum. Vit verða tí traðkað niður fyrst og fremst av kapitalinum – og síðani teimum, sum ikki hoyra okk­um og tí ikki duga at skilja okkara støðu.

ikki at ganga fram, so fært tú tey ofta at ganga ein annan veg. Í so máta eru tey slett ikki ólík okk­um føroyingum, sigur hon við einum skálkabrosi. Í gerðinum bítur Brynja aftur frá sær. – Her er tað

ikki at ganga fram, so fært tú tey ofta at ganga ein annan veg. Í so máta eru tey slett ikki ólík okk­um føroyingum, sigur hon við einum skálkabrosi. Í gerðinum bítur Brynja aftur frá sær. – Her er tað

at hava stó­ran týdning, Tað var eitt slag av eini miðstøð. Har var stórt gestablídni, har skaptist okk­ara vinalag. Mong vóru tey, sum leitaðu sær inn til húsmøtini hjá Hjørdis & Jørgin Frants. Ymist nýtt [...] Hjørdis ein av teimum, sum tók fatt saman við fa­milj­­uni hjá Valdemar Simon­­sen. Ein góður vinur hjá okk­um plagar at sitera við slík­ar løtu: Vin­ir fækkast Jesus livir. Av sonnum kann sigast og við afturlítan

vaktarskip lá fyri akkeri á vágni. Vit preiaðu tað og lótu síðani akkerið falla. Ein bátur kom um borð til okk­­ara, og førdi hann ta bjarg­aðu manningina um borð á frans­mann­in. Eg og ein av manning mín­­ari

Gøtu, og so­vorðið vísir seg at telja. Um vit vísa rætta hugburðin, so ivist eg ikki í, at tað ber okk­um til at vinna, men tað verður torført, eisini tí tað er so stórt trýst á mótstøðu­liðnum, ið ikki