Tað er áhugavert at síggja, at danska stjórin sigur seg stuðla føroyska kravinum um at fáa ES og hini londini aftur til samráðingarborðið. Men løgið, at ES velur at seta so strong tiltøk í verk bert eftir eitt samráðingarumfar.
Veruleikin er uttan iva tann, at tað eru heilt onnur áhugamál, ið stýra. Tað eru stór virði, sum standa upp á spæl, og tað er so lætt hjá tí stóra at knúska tann lítla. Vit hava sæð føroyskar reiðarar í Hirtshals, sum eitt nú Gullak Madsen, sum persónliga hevur møtt upp á Christiansborg fyri at fáa donsku stjórnina at knúska Føroyar. Ótrúliga djarvt, fyri ikki at siga arrogant, at slíkir menn hava so stór handilslig áhugamál í Føroyum, at teir eiga í meginpartinum av handilslívinum í Havnini – og leiga út skrivstovur til sjálvan fiskimálaráðharran.
Formaður Fólkafloksins var frammi um at skapa samstarv við aðrar konservativar flokkar í Evropa – eitt nú bretska konservativa flokkin. Jú slíkt samstarv er skilagott. Allir flokkar eiga at luttaka í slíkum politiskum samstørvum. Men tá vit hoyrdu fyrrverandi forkvinnuna í danska systirflokkinum hjá Jørgen Niclasen – Lene Espersen í TV-avísini, so kunnu vit bara fegnast um, at Danmark ikki verður stýrt av slíkum hástórum og arrogantum politikarum. Hon er beinleis Føroya-fíggindalig og til óbótaligan skaða fyri føroysku tjóðina. Og vit tora at pástanda, at hennara persónligu áhugamál í familjureiðarínum í Hirtshals kemur fram um politisku hugsjónina. Slíkir politikarar eru sera vandamiklir, og í hesum føri ein beinleiðis hóttan ímóti ríkisfelagsskapinum.
Stjórnarpolitikararnir látast duga betur. Men ríkisfelagsskapurin skal nú standa sína roynd. Hetta stríðið er størsta hóttanin ímóti ríkisfelagsskapinum nakrantíð. Vit síggja nú, hvørjar fíggindar vit eiga í Danmark, bæði millum politikarar og okkara egnu landsmenn, sum mest og best hugsa um bankabókina.
Men stóri trupulleikin er, at vit ikki duga nóg væl at tala okkara søk í Danmark og als ikki vinna ljóð í ES. Eingin annar ger tað fyri okkum. Vit verða tí traðkað niður fyrst og fremst av kapitalinum – og síðani teimum, sum ikki hoyra okkum og tí ikki duga at skilja okkara støðu.
