Sjálvt um tað kennist tómt hjá okkum, serliga tá merkisdagar eru, eins og hesin, so hava vit so ómetaliga nógv at gleðast um og at vera takksom fyri. Hóast eingin føðingardagur verður hildin ídag, so kunnu [...] eldust. Vit fluttu út, fingu maka og børn, men ikki fóru vit langt. Altíð var tú so umhugsin. Spurdi okkum, um vit høvdu hugsað um tað ella tað, kanska langt áðrenn vit vóru komin so langt í okkara planlegging [...] tær, at tú hevði ólekiligt krabbamein, men at vit fingu eina óavmarkaða tíð saman afturat. Men tær so líkt, so royndi tú alla tíðina at skána okkum, so vit ikki blivu merkt av tínar sjúku. Hesi árini blivu

ræðuliga longi, so nei, tað megni eg ikki at hugsa um. Eg blívi so kedd, so kedd. So eg hugsi heldur um, at tað eru júst smáu tingini, sum gera, at saknurin og tómrúmið eru so ovurhondsstór, men samstundis skapa [...] men eitt so stórt ting í hansara verð, tí tað er ongin annar, sum dugir so væl at gera salat, sum tú. Og júst hansara orð, “ongantíð aftur” fingu meg at steðga á.....ongantíð aftur....tað er so ræðuliga [...] siga tær ímóti, tí tú vart so skørp og vælvitandi. Men sigast skal, at tá tú fekst mótspæl, lurtaði tú altíð. Tú tókst til tín, lurtaði, metti um, hugsaði teg væl um, og so kom eitt aftursvar. Mennandi

Men tú datt ikki burtur­ímill­um, tú var vøkur, høg og væl­vaksin, við langum myrk­­um hári. Tað vardi ikki leingið, so blivu tit par, og í 1958 varð bjóðað til brúðleyp. Tit fluttu inn hjá Ingemi, sum búði [...] gott. Havi so ómetaliga nógv góð minnir um teg, tú var mær ein góð systur. Minnist tá vit vóru ungar í Havn, tú var eitt sindur eldri, men ikki so tað gjørdi nakað. Vit vóru mangan saman um kvøldarnar [...] Jonny og Gunnar. Ikki so langa tíð aftaná møtti tú tínum ‘dreyma­sjeiki’, tú fortaldi hvussu flottur hann var, og tú var so forelska, og so hevði hann motor­súkklu, kanska ikki so van­ligt tá sum nú, seinni

haðani, so bústaðurin í Svínáum var meira eitt stað, sum tey búleikaðust í millum dóttrina í Havn, har tey hildu nógv til, og so arbeiðið í Klaksvík. Eitt er heilt vist, at tann lærdóm, ið vit fingu í barnaheimi [...] spyrja um líkindir, og minst tríggjar ferðir mundi hon ringja aftur áðrenn Másin kom, og tá so Poul kemur upp á land á Eiðinum úti í Svínoy er tað fyrsta hann sigur: "Álvaratos Páll, hvat heldur tú um mammu [...] Har var nógv tosað um sjógvin og mangar ringar túrar á sjónum. Slíkt hevur uttan iva fest seg í eitt viðbrekið barnasinni. Hóast Merry hevur siglt óteljandi túrar um Leirvíksfjørð, so hevði hon altíð ampa

Góði Tollak Mamman vil so fegin skriva nøkur orð um teg, men tað fellur mær so svárt, og orðini finnast ikki. Í minni mínum kennast árini brádliga so stutt síðani tann summarmorgun í 1988, tá íð tú kom [...] lítlabeiggja, Róa, tit vóru sera tætt knýttir at hvørjum øðrum, og sum árini gingu, vóru tú, Birna og Rói óskiljandi. Sjálvt um tit til tíðir vóru langt frá hvørjum øðrum, høvdu tit samband dagliga. Í [...] Tíðin vit fingu saman var so stutt, men alt sum vit hava upplivað saman kann aldrin blíva pláss fyri her. Minnini eru so ómetaliga nógv, og eg goymi tey væl. Við hesum vil eg lýsa frið yvir minnið um mín elskaða

tvær ferðir um vikuna. 63 ár fingu tit saman. Neyvan hevur tað altíð verið lætt, men virðini hjá tykkum hava verið eitt sterkt akker. Hvønn tit settu álit tykkara hevur verið øllum opinbart. Tit hava verið [...] Mintu mest um ein ævintýrheim, har tey ”vaksnu” vóru ein omma og ein abbi við sama lindi sum tey, vit lesa um í ævintýrbókunum. Og tá eg í dag hugsi um, hvussu tað bar til at hetta kendist so, finni eg [...] virðismeti jólini so høgt. Um kvøldarnar plagdu vit at spæla kort, ”Túsund”. Omma líka eldhugað sum eg. Tá omma um kvøldið kom at siga góða nátt, signaði hon meg, bóðu Faðir Vár og so sungu vit saman.

Vit vóru einsamøll í 12 ár, og so komst tú sum ein gáva úr himlinum og broytti alt okkara lív. Takk fyri tey 20 árini, sum vit fingu saman við tær. Og her sita vit so eftir, ribbað fyri alt, og báðir [...] túrin suður!« Tú náddi bert yvir undir kirkjugarðin í Líðini, so var lívstráðurin hart og brutalt avkvettur. Tað var, sum um alt raplaði rundan um okkum. Tíðin støðgaði, og vit blivu við at siga við okkum [...] Vit vita, at tit eru øll fýra saman nú. Um jóansøkuleitið vóru floksfelagar tínir her úti og heilsaðu upp á okkum í teimum vøkru bláu troyggjunum og studentshúgvunum. Saman fóru vit so oman á grøvina

framá, tí tær longdist so illa eftir synunum. Hvørt kvøld tosaði tú við Samuel og spurdi hvussu tað gekst. Sigurd var farin at grulva og hevði fingið sínar fyrstu tenn. Tú vart so eym um, at tú ikki kundi verða [...] Fari eg upp til Himmals, so er Tú har, og reiði eg mær legu í deyðaríkinum ? ja, so ert Tú har. 9. Taki eg veingir morgunroðans, og festi eg búgv við ytsta mark havsins, 10.so leiðir hond Tín meg har við [...] kraft og styrki bar teg ígjøgnum lívið, so mong høvdu ilt við at skilja, at tú veruliga vart sjúk. Góða Tove, tað er so svárt, at tú ikki ert her meira, og saknurin er so stórur. Men, sum tann bjarti viti tú

ferðir um vikuna, og oftast vórðu samrøðurnar ikki stuttar, og tað var óansæð, um eg var i Hvalba ella úti í stóru verð. Ongantíð, ikki einaferð, kom tað upp á tal í samrøðum okkara millum, um tú bleiv [...] hjá tær inni á Gøtu, og vit báðir vóru eina í húsi, gekk tú illa um gólvi, men tók sum altíð tað heila við einum smíli og var glaður um at tað einans var eg sum varnaðist hvussu “vánaligur” tú var blivin [...] hevði haldi, eg var tá vit báðir vórðu í Danmark í august í fjør (2009), og vit aftan á scanningina fingu at vita, at nú vóru svullarnir stórt sæð svunnir inn til ein einasta pinkulítlan, ið var ein “avg

familjuna samlaða um teg. Orð tykjast so fátøk, tá eg nú skal festa nøkur minningarorð um teg á blað, tí eg haldi ikki orð finnast, sum kunnu lýsa, hvør tú vart. Hetta vita vit øll, sum fingu tann stóra fr [...] fjálga og virða hana við vøkru orðunum, tú segði um hana. At tú livdi langt út um teg sjálvan, ber lívsverk títt Bakkafrost best boð um. Tú hugsaði ikki bert um teg og tíni, men setti alt títt egna í veð fyri [...] ár tíni. Hóast tú so dánt orkaði at ganga upp trappurnar á smoltstøðini, vart tú - tær so líkt - til arbeiðis heilt til tað síðsta. Og hóast kropsliga orkan var við at ganga undan, so megnaði tú við tínum