valskipan í 1996. Dyrnar til valhølini lótu upp klokkan 9 lokala tíð – sum er klokkan 21 í gjárkvøldið okkara tíð. Eitt metstórt tal av veljarum hava longu atkvøtt frammanundan. Sambært landsins valnevnd hava
- Vit skulu tí gera vart við, at vit altíð eru til reiðar at sessast við samráðingaborðið, og at okkara partur ikki skal liggja eftir í royndunum at finna eina semju, siga tey í Fíggjarmálaráðnum seinnapartin
sunnukvøldið ímóti Russlandi. Tað gleði eg meg ógvuliga nógv til. Tá fara vit aftur at royna at gera okkara besta, og vit halda okkum hava møguleika ímóti Russlandi. Tá ið tann dysturin verður liðugur, kunnu
landstýrið arbeiðir við málinum, ella at landstýrið ætlar at endurskoða verandi tilboð. Hóast grannalond okkara hava skúlasálarfrøðingar og skipanir, sum líkjast teimum í uppskotinum, er hetta ikki nakað vit vilja
eiga, eisini um tú hevur sálarligar avbjóðingar,” sigur Jenis av Rana, landsstýrismaður. ”Tí er tað okkara skylda at seta í verk átøk og fyriskipanir, sum kunnu forða fyri at ung við sálarligum avbjóðingum
kappingarført« og samstundis fær møguleikan fyri at »hækka góðskuna í teimum tilboðum og korum, vit bjóða okkara veikastu.« Hann skrivar eisini um møguleikan at umleggja lestrarstuðulin til lán hjá teimum, sum
Hetta er fyrstu ferð, at vit hava veitingar til hesa skipasmiðju og reiðara. Hetta vísir áhugan, sum okkara sjógvvatnskøliskipan, sum situr uttan á skrokkinum undir maskinrúminum, hevur innan altjóða skipabygging
fólk sjálvi, um tey koma í tveir minuttir ella um tey vera har í ein tíma, »men komið og minnið land okkara á hesa drepandi tøgn«, sum tey málbera seg. Og tey siga, at tey duga ikki síggja, at nakar annar
til lógaruppskotið, sum skuldi útloysa valið. Tískil var steðgur í tingfundinum umleið klokkan 17 okkara tíð, tá tingfólkini fóru í smærri bólkar at kjakast um broytingaruppskotini. Eitt av uppskotunum
skipið fekk heilt góðan prís, 15,10 norskar krónur fyri kilo, sum svarar til slakar 10,90 krónur í okkara peningi. Seinna skipið fekk stívliga eina krónu minni fyri kilo fyri sína lodnu. Jóhan Páll Joensen