okkara lív. Móðurmálsdagur varpar ljós á teldutalu og teknmál Finski rithøvundurin Antti Tuuri hevur sagt, at: „Á móðurmáli mínum kann eg siga tað, eg vil, men á øðrum málum einans tað, eg havi lært.” Hetta
Jonna, sum andaðust lutfalsliga ungar, Óli, Magni, sum býr í Klaksvík og Joan í Danmark. Tað verður sagt um Óla, at hann ongantíð helt seg aftur at gerast “formaður”, tá smádreingirnir spældu, um tað var
ferðavinnuna, og tey hava mælt til at broyta hendan partin í grindalógini aftur. Tað er ikki ov nógv sagt, at Janus Rein var rættiliga virkin í arbeiðnum at gera grindalógina. Og hann harmast um, at fráb
oynni ella ikki. Um eg ikki helt, at tað kanska vera at fara ov langt, so kundi eg freistast til at sagt, at tað kanska onkuntíð er ein fyrimunur ikki at búgva í oynni. Men lat tað fara. Móttøkan hevur annars
tað Tjóðveldi og Fólkaflokkurin væl kunnu samstarva. Eitt nú um fullveldisspurningin. Onkur hevur sagt – og fer at endurtaka – at Tjóðveldi kann ikki siga samstarv við Fólkaflokkin frá sær, tí at skal
sáttmála stendur, at “eitt barn er at fata sum eitt og hvørt menniskja undir 18 ár...” Víðari verður sagt, at sáttmálalondini skulu virða og tryggja tey ásettu rættindi hjá hesum børnum, og at hetta skal
melda meg uppí tað kórið, sum sigur, at nýggjársrøðan hjá Løgmanni var einastandi góð. Nógv hava longu sagt sína meining um røðuna og flóttafólk, og vil eg fegin geva mítt íkast til hetta orðaskiftið. Í ný
okkum innan metoduna kallað “Dialektisk Atferðar Terapi” (stytt DAT, ella DBT á enskum), sum snøgt sagt hevur verið ein sólskinssøga fyri nógvar av teim sjúklingum, vit fyrr stóðu rættiliga hjálparleys
rin – kemur at framstanda sum tann vitandi parturin, men uttan at fáa kvalifiserað mótspæl. Stutt sagt: Tað er ójavni í styrkilutfallinum millum lóggevandi og útinnandi valdið. Tað er at vóna, at land
okkara búskapi, botnfiskasovnarnir, teir, sum skuldu verið krumtappurin í búskapinum, hava tað, milt sagt, ikki gott. Fær laksavinnan aftur eitt bakkast av sjúku, og broyta uppsjóvarstovnarnir ferðingarmynstur
