neyðugt er eisini at brúka høvdið, ella rættari ,- at latað sunna fornuft fáa pláss eisini. At lata hjarta einans ella kenslur einans stýra eini tjóð er beinleiðis lívshættisligt; tað hava vit mong ræðandi [...] vælumhugsaðum framburðsætlanum, sum fer at føra til, at allir føroyngar í framtíðini fara at siga av hjarta: "Nú er satt frælsið fyri øll vorðið ein veruleiki"!! Tað er hetta sambandsflokkurin stendur fyri

politisku støðuna, og síðani verður orðið frítt. Fólk kunnu spyrja løgmann um tað, sum liggur teimum á hjarta, og ætlanin er á tann hátt at fáa eitt kjak í gongd. Tað er Norðoya Fólkafloksfelag, sum skipar fyri

hugsan og standa við síni sjónarmið, sigur Torbjørn Jacobsen. ? Eg ætli mær at tosa beint út frá mínum hjarta og mínum høvdi. Eg ælti mær ikki at smæðast burtur, og eg eg ætli mær at greiða dønum frá, at ynski

tíð og ikki beinleiðis svambla í pengum. Tú verður blídliga móttikin, og tú situr mitt í býarins hjarta. Gamal matsiður er, at ein tallerkur eigur ikki at vera ov fullur, hetta kann loypa vaml á fólk.

fara upp í liðið hjá mótpartinum. Nú er at siga tað, sum er sjálvsagt í einum og hvørjum føroyskum hjarta. At Føroyar eiga at gerast sjálvstøðugar. At tað er sjálvsagt, at ein tjóð vil ráða sær sjálvari

vit frelsu og lív í og við orðinum, sum ljóðar við dóp og altarborð ? tá trúgvin er til staðar í hjarta okkara. Nú kunna vit siga, at vit ikki bara eru syndarar; men vit eru rættvísgjørdir syndarar, náðaðir

tey frelsti syndum frá, frá teimum tøkk man ljóða. Tey eru har Guds einglum lík, og syngja øll av hjarta; nei, aldri fanst ein gáva slík, sum náði Guds hin bjarta. Gud gevi okkum heim at ná, við Jesu o [...] okkar? kæru vit har sjá, oss tváar blóðið reyða. Ein dag so fara vit úr verð, her slær ei meir várt hjarta; tá verjir oss Guds sáttargerð, og náðarsólin bjarta. ??????????????????????? Kjartan Stakksund

rennur úr bygd og í bý, at vita hvat bý- og bygdaráðsformeninir hava at siga - hvat teimum liggur á hjarta, tá ið hugsað verður um hesi viðurskifti. Umboðini eru ymisk á máli. Ein er áskoðanin tann, at leggur [...] frá sínum dreymum um sítt ríki og geva seg undir ein dumstoltan hana, sum bert vildi hava hennara hjarta og mana alt til jarðar, sum hon hevði fingið heimanífrá og fáa hana at vera ein av sínum undir-sáttum [...] heimligt og so sera bygdasligt. Hennara barndómsríkið var lítið í vav, men tað var stórt í hennara hjarta. Soleiðis eigur tað at verða. Eg vildi ynskt, at øll skálafólk og øll bygdafólk vóru sum henda hønan

strúka har kendi eg hjartafrið, ímillum spinar og knúgar og standa við teirra lið, eg biði av innasta hjarta tað verði mín sæla stund, at unna tí landinum hjartað við brimi um nes og sund. Farvæl kæru oyggjar

av húsi, í bygdarhúsið at hoyra, hvat býráðspolitikarar úr Havn og onnur, sum hava eitthvørt upp á hjarta, hava at siga um politisku støðuna í Kollafirði, nú kollfirðingar kenna seg tiknar við nøsina, tí