á heysti. Tá svimjihøllin varð tikin í nýtslu fyri einari fjórðings øld síðani, bar til at svimja undir taki, og tá bar til at svimja alt árið. Talan var um velduga broyting, og fólkið hevur tikið væl

sett stevnuna beint, vóru nógv ymisk tiltøk at skránni fyri bæði børn og vaksin. So nógv, at illa bar til at taka lut í øllum. Saman við eini 30 øðrum valdu vit at fara við Jógvan Edmund á Geilini eystur [...] at sessast í kirkjuni at lurta eftir vakra sálmasanginum og hoyra Ólav Hátún greiða frá, hvussu tað bar til, at Havnarkórið var komið á Útoyggjastevnu. Ólavur er føddur og uppvaksin úti í Svínoy, har pápi

heilt avgjørt at gera, at fleiri vitja frálíku matstovuna, sum eisini hevur eina frálíka long drink barr á loftinum.

hon. Men umframt viðurskiftini hjá manningini, vil hon eisini hava eina frágreiðing um, hvussu tað bar til, at gørnini hjá Anitu sluppu at standa í yvir ein mánað, nakað sum Kjartan Hoydal, fiskifrøðingur

barnaárunum komast øll við spælið, har endamálið er at komast undan svørtu grýtini so leingi, sum tað bar til. Nakað soleiðis kendist tað í Gøtu sunnudagin. Tað ráddi um at sleppa undan óynsktu støðuni, sum

saman við altíð skilagóða veteraninum Jóan Petur Olsen og Súna Olsen, sum gerst alt støðugari, og tað bar trupulleikar fyri NSÍ við sær. Uppspælið gjørdist tískil stirvið. Sendingarnar fram til Dánial Hansen

full úrtøka ímóti trífaldu meistarunum. Líkindini vóru einki serlig. Ivasamt var, um tað yvirhøvur bar til at spæla. Tað vóru teir ógvuliga ivasamir um sunnumorgunin, men eftir døgurða tóku teir avgerð [...] rullinum, uttan at teir høvdu roynt seg á vøllinum. Gøtumenn høvdu nógva vindin undan í 1. hálvleiki. Tað bar illa til at fáa skipað fótbóltsspæl í lag, men báðir partar royndu. Bólturin var fyri tað mesta á tí

støðutalvuni millum lítil og eingin. Men talan gjørdist um rættuligt skrædl í Gøtu, har lágættarvindurin bar við sær, at tað var torført at sýna polerað fótbóltsspæl. Munurin í spælbýti var kanska ikki so ógvuliga

føroyskum sjógvi hin 6. januar. Teir royndu fyrst við nót eftir sild í føroyskum sjógvi, men lítið bar til. Síðan bar leiðin í norska partin av Norðsjónum, har Saksaberg fekk góð 400 tons av matsild eftir einari

annars virkin innan nógv onnur øki enn bókahandilin. Hann kendi eina sterka sam­felags­skyldu, og bar seg ongantíð undan at taka lut í sam­felagsuppgávum, har alt var lønarleyst. Í nógv ár var hann limur