uttan mótstøðu, at Stjørnan fekk stigini. So langt ífrá. Fyrstu løtuna var annars ikki so nógv, sum bendi á, at talan skuldi gerast um serliga spennandi dyst, men eftir at Neistin efitr einum korteri hevði

førum tað, sum vónirnar eru til. At meta eftir hondbóltskappingini fram til seinasta vikuskifti, so bendi alt á, at áskoðararnir her kundu gerast vitni til ein sera undirhaldandi dyst millum tvey av sterkastu

hevði nakrar týdningarmiklar bjargingar í verjupartinum, og tó at munurin ikki gjørdist hin stóri, so bendi alt á heimasigur. Gestirnir megnaðu ikki at taka seinasta fetið upp til vertirnar, sum soleiðis ognaðu

veruligt sorl gerast alt meira ítøkiligt. Fyrstu løtuna av seinna hálvleii var heldur ikki nógv, sum bendi á nakra broyting í so máta, men brádliga fór Kyndil at gera um seg. So líðandi minkðau tær um munin

teir eisini stjólu stig frá Neistanum. Mundu tveitt burtur Tað var annars ikki so leingi nakað, sum bendi á, at Neistin skuldi fáa trupulleikar av dystinum sunnudagin. Eftir eina byrjan, har millum lítið

næstfremst ? trý stig aftanfyri oddaliðið. Tá ið teir í Esbjerg leygardagin høvdu vitjan av AaB, bendi einki á, tá ið tað var hálvleikt, at heimaliðið ikki skuldi vinna tryggan sigur. Teir vóru frammanfyri

útvísingar, sum eisini viðvirkaðu til, at hvørgin av pørtunum nakran tíð fann nakra rútmu. Alt meira bendi tað tann vegin, at Stjørnan skuldi fara avstað við sigrinum og oddasessinum, og tá tær so tveir minuttir

Heldur varð øll orka løgd í at vísa, at tað var á hallargólvinum, at uppgerðin skuldi standa, og alt bendi á, at áskoðararnir skuldu fáa eina ferðmikla, vælleikta og ikki minst spennandi uppgerð at síggja

døgunum hjá Kyndli. Ja, onkur av áskoðarunum tosaði enntá um, at her fór at verða talan um sorl. Bendi til gestirnar Havandi í huga umgangin, sum VÍF gav StÍF fyri viku síðani, so var tað kanska heldur [...] trumfin á. Enn einaferð skutu teir trý mál á rað, og tá Hans Áki so við einum flottum skrúvandi skoti bendi bóltin inn um Dejan Lacok í VÍF málinum, tók fagnaðurin grønu megin í høllini nærum ongan enda. Og

og strandingar sluppu tí við skrekkinum. Mundu mist alt Fyrstu løtuna var annars ikki so nógv, sum bendi á, at talan skuldi gerast um nakra serliga spennandi uppgerð. StÍF tóktist hava tikið ávaringina frá