Arbeiði at byggja bryggjukant millum kósabrúnna og bedingsbrúnna hevur verið nógv tarna av vánaligum veðrið, so óhappi í morgun kom ikki væl við. Myndina hevur Emil Johannesen tikið.

vætuni, áðrenn vøllurin var klárur til nýtslu, sigur Jákup Sverri Kass. Hann greiðir frá, at kalda veðrið og avfallið í nátt hevur lagt fleiri løg av ísi á vøllin, og kunnug fólk meta, at tað eru um 20 ár

ringast á annars vakra feriustaðnum Koh Samui, har Bjørg er stødd. - Vit sleppa ikki herfrá, fyrr enn veðrið batnar, sigur Bjørg Lamhauge. Tey bæði búgva á nýggjum hotellið, sum er bygt so mikið sterkt, at

hátíðarhalda nýggjárið við báli og blikkum. Og tey siga, at ein treyt fyri at brenna bál, er, at veðrið er til vildar, og at farið verður fram við skynsemi. Eitt nú má ættin ikki hava við sær, at neistar

hugsað sær at bjóða fleir fólkum í Tórsgøtu, meðan sendingin verður frá 20-23 nýggjársaftan. - Um veðrið verður til vildar, so seta vit ein bil uttanfyri, soleiðis at vit fáa seint beinleiðis ljós og ljóð

bundin so lagt inni á Eystaru Vág sum gjørligt. Menninir byrjaðu beinanvegin at tøma bátin, tí um veðrið helt sær, kundi vera møguleiki fyri at koma við eini last afturat í sama samdøgri. Menninir høvdu

strævið at ganga. Vit nýttu umleið ein leyp av torvi um dagin um veturin og eitt sindur minni, tá ið veðrið var meira lýtt. Tá tað snúði seg um torvarbeiði vóru øll líka nógv um arbeiðið. Tó var tað mans­arbeiði [...] Dagurin var jú stuttur. Tí fóru vit so tíðliga, at vit kundu vera aftur, áðrenn tað gjørdist myrkt. Veðrið var gott, tá ið vit fóru, men tað vóru skýggj á luftini. Tá ið vit komu til torvheiðarnar hjá Poul [...] ella Funningsbotni var ein eldri maður við tveimum ella trimum abbabørnum á veg um fjallið, tá ið veðrið brast á. Tey vóru funnin deyð, tá ið farið varð at leita morgunin eftir. Í Vágum vóru nøkur fólk

ordiligt illveður. Har vóru eisini skúvoyingar. Eg veit ikki hvussu teir vóru komnir, so ringt var veðrið. Eg var eisini í grindini og stakk ein hval, og tá eg stakk fór økslin úr lið. Eg hevði sera ilt

við Christian sum staðkendum fiski­manni umborð. Farast skuldi á Vestmanna, har vatn skuldi takast. Veðrið var támut, og tá komið varð á Vestmanna var toka. Ætlanin var at fara av Vestmanna, tá vatnið var

men tað var vónleyst at koma umborð. Skipið raka meira og meira. So bleiv myrkt og einki sást. Men veðrið batnaði, og tá tað lýsnaði, lá Frederiksvaag eystanfyri Skansatanga uttan mastrar. Manningin hevði