ørindunum eru eins. Boðskapurin er kortini greiður: Jesus vil leiða teg, um alt sýnist svart. Tað ger hann, tí hann er hvørjum menniskja nær. Hóast tey kanska ikki síggja henda trúfasta vin teirra, so

miða móti dreymunum, skulu vit navigera í gerandisdegnum. Hetta ber eisini í sær avgerðir, hvørt mann ger íløgur í vápn og olju – tvey ókvæmisorð – sum kortini eru alneyðug fyri at tryggja okkara samfelag

okkara fisk, sum er sundurskotin av Russum. Kríggið er nógv nærri okkum sum eru í vinnuni, enn nakar ger sær far um. Og vit skulu ikki stigbenda, hvør er moralskt og etiskt mest rættvísur í hesum máli. Øll

og gevur okkum meining. Tá ið vit spæla live, spæla vit alt, sum áhoyrarin hoyrir á staðnum, og tað ger okkara framførslur rættiliga intensar. Har er nógv upp á spæl, tá ið vit spæla saman, og vit eru ógvuliga

mýkindum: “Eg haldi tað er kanska komið hartil, at løgmaður ella tingbólkurin hjá Javnaðarflokkinum ger upp við hvat tað er vit hava hetta fólkatingsumboðið til og um hetta er tann rætti maðurin at hava

steðga á, og hugsa um hvussu vit fáa tað besta, burturúr hvørjum ørðum. Og reflektera. Men hvussu ger man tað? Eitt gott útgangsstøði er at læra av sínum misstøkum. Tí misstøk gera vit øll. Ofta. Og tað

møtast.” Tíverri hevur formaðurin í grindamannafelagnum rætt, tá ið hann sigur, at danska politiið ikki ger sínar skyldur, tá ið grindadráp eru. Hann hevur eisini rætt, tá ið hann sigur, at danska politiið loypir

Tí nógv av teimum, sum ikki grava og arbeiða, eru komin fyri at ogna sær ein stein ella tveir. Tað ger kanska eisini arbeiðið hjá christianittunum lættari, tí teir eftir øllum at døma eftirtraktaðu steinarnir

nú CO2 útlátinum hjá fossilum orkukeldum, serliga koli og olju. Økta CO2 innihaldið í lofthavinum ger, at hiti, sum kemur frá sólini, sleppur ikki út aftur í rúmdina og tískil hækkar miðalhitin á jørðini

lív, hesum havi eg fult álið á, at hon er frægast at taka avgerð um sjálv. Men eru tað umstøður, sum ger, at føroyskan kvinnan og føroyska familjan velur børnini frá, tí uttaru umstøðurnar ikki eru nóg góðar