at gera nakað við málið. Gramlið, vit hava hoyrt, er, at føroyingar arbeiða dag og nátt fyri somu løn, gerandis og heilagt. ­ Og er tað rætt, sum vit hoyra um lønirnar, teir fáa uttanlands, høvdu teir

í norðurlendskum høpi. Játtanin, ið nú er, er meira at kalla eitt eiti, røkkur ikki til annað enn løn, fastar útreiðslur og til nøkur Orðafør árliga. Nýggjársynskið er, at málnevndin fær møguleika at koma

peningi at arbeiða við, og játtanin, sum í løtuni er umleið 280.000 krónur røkkur ikki til annað enn løn, fastar útreiðslur og til nøkur Orðafør árliga. Síðsta leygardag vístu vit í blaðnum til nýggjársynskið

fáar av teim sum plágur; men hinar sum eina signing fyri lívið. Henda gæva stætt, sum, fyri avmarkaða løn og í avmarkaðari arbeiðstíð - dag út og dag inn - skal endurtaka fyri óvitum nakað, sum onnur gott

inntøkutrygdina hjá útróðrarmonnum, so má einhvør tykkara taka í egnan barm og sammeta tykkara egnu løn við tað ein miðal útróðrarmaður hevur í árligari inntøku. Um ein maður við stórari inntøku skal viðtaka

vikuskiftið yvirhøvur verið heldur rokmikið. Orsøkin til hetta er helst, at fólk fyri kortum hava fingið løn og frítíðarløn, sigur vakthavandi á løgreglustøðini at enda.

luttaka í menningarhjálp. Hesar fyritøkur mugu sjálvandi betalast fyri sítt arbeiði, tí fólk mugu fáa løn, og er tað her tað almenna skal skipa fyri. Fáa hesar fyritøkur so aftaná handilssamband til mótta

Eisini Føroya Handverkarafelag var ímóti avtaluni. Spurdur um hvat póllendingarnir hava fingið í løn, sigur formaðurin í Havnar Handverkarafelag, at hann ikki kann siga tað nágreiniliga, men sigur seg

Sáttmálasamráðingar ? Tað er væntandi, at vit eisini fara at krevja meiri í løn. Tað spáa bæði Ingeborg Vinther, forkvinna í Føroya Arbeiðarafelag og Hans Joensen, formaður í Havnar Arbeiðsmannafelag,

framvegis, at verkafeløgini kunnu ikki góðtaka, at gjóvin ímillum verkafólkið og lønarbólkarnar við betri løn, alsamt gerst djúpari og breiðari. Í tí sambandi átalaði hann enn einaferð stakkalættan, sum landsstýrið