Valskipan Eitt mál, sum nógv hevur verið umrøtt, er hvørt valskipanin við lutfalsháttinum hjá d'Hondt er rættvís ella ikki. Sum kunnugt gevur hon ein ávísan fyrimun til teir stóru flokkarnar. Skuldu vit

Su›uramerika og fólkaatkvø›una í Føroyum, og hóast uppreisturin sunnanfyri ver›ur bardur ni›ur vi› har›ari hond, íme›an danir bara senda fleiri pengar til Føroya, so ver›ur danska ríki› guilty by association. Ta›

upp. Góða omma, altíð hevur tú verið við mína lið, ongantíð sigur tú nei til at veita eina hjálpandi hond. Tú komst líka niður til Viborg at verða barnagenta, meðan eg lærdi. Um heystið ert tú altíð klár

okkum enn meira á hesum økinum líka frá burðardyggari veiðu til marketing. Vit hava frá skaparans hond fingið eina rávøru sum nógvar tjóðir øvunda okkum. Einaferð var Faroe Seafood eitt vælkent og høgt

fyri seg. Hon kundi vitja okkum í vikur, men ongantíð fall skeivt orð millum okkum. Altíð tók hon hond í, og vaskimaskinan var neyvan liðug at vaska, so var hon á veg út á snór við klæðunum. Hon hoyrdi

samalt gera tað sama; tí við bíbliuni í hond fara bláoygdu hugsjónarfólkini at bjarga verðini undan eini veraldarvíðari upphiting... ja, tað skal so vera “við Kyoto í hond”, sjálvandi. Fyri tveyhundrað árum [...] okkurt, og tað beinanvegin”. Og opinberiliga nýtist okkum ikki at óttast, tí ein greið loysn er fyri hond: vit skula øll somul brúka nógv minni av øllum og soleiðis minka um útlátið av CO2! Faktiski kostnaðurin [...] ypptu øksl, leyp Kyoto-fikserandi prædikumaðurin í havstreymsgransking framav sum hann, við Kyoto í hond, kom spelandi ímóti viðkvæmum kringvarpshyggjarum við garrvillari frelsu í huga. Men tað, at Ivan

trummuleikarin kom fram á pallin við eini trummu og stillaði seg millum hinar, ið tóku kassagittarar í hond. So fingu við afturlenaðar útgávur av løgum sum »Midt om Natten«, »Papirsklip«, »Ta’ mig med til Joanna«

so nógvar linnandi umstøður! Millum annað, at teir innføddu tímdu ikki at arbeiða uttan eina harða hond. Edmund Morel hevði ikki samvitsku at tiga Ein av teimum stóru hetjunum í hesum máli er Edmund Morel

hvørs tøkni bara er har á gamaldags hátt, hevur hann bara vitað, at nú treingir hann ella hon til eina hond, ein biltúr ella eitt gott orð frá Várharra. At alt hetta hevur havt sín prís, er eyðsæð. Hansara

fyri seg. Hon kundi vitja okkum í vikur, men ongantíð fall skeivt orð millum okkum. Altíð tók hon hond í, og vaskimaskinan var neyvan liðug at vaska, so var hon á veg út á snór við klæðunum. Hon hoyrdi