kirkjuni í nøkur ár, men sum nú var farin úr starvi, og sum kendi øll í meinigheitini, var funnin deyður. Hann búði einsamallur. Tað gjørdist tøgn eina løtu og síðan varð farið at tosað um tann deyða og
Jens Pauli. - Sjálvandi vónar ein, at tað ein skrivar verður lisið meðan ein er á lívi. Tá eg eri deyður kann tað gera tað sama fyri meg. Hvar liggur so drívmegin aftanfyri hetta at skriva. Er tað fyri
hetta, at tað er ein livandi frelsari sum vit heiðra hvørji páskir. Sært tú: Hann er livandi, ikki deyður. Ikki krossfestur, men upprisin. Ikki tann líðandi, men tann sigrandi. Krossfestingin hevur verið
persónligum stuðli. Her er tildømis ein kona, sum allatíðina spyr eftir manninum, sum langt síðani er deyður. Hon er djúpt ólukkulig og hevur brúk fyri at onkur er um hana alla tíðina, harmast Nina. Eins og
Bar eg enn mín brynjuserk, var eg bara ungur. – Oytt er mítt og ættar verk, tí er hugur tungur. – Deyður Sjúrður Tollaksson, deyðir skeggjar oyggja. – Skuggavald í Tróndar lon. – „Nú er stund at doyggja
fyribyrgjandi soleiðis at eftirlit ikki verður ein spurningurin um at staðfesta, at “sjúklingurin er deyður og at fyrireika jarðarferðina”. Annars heldur hann, at fjølmiðlarnir hava svikið í ólukkumát, tí
Men eg eri so treiskur at eg havi reist meg hvørja einastu ferð. Eg gevi ikki upp fyrr enn eg liggi deyður. Eitt ógvusligt orð, ið eg als ikki eri bangin fyri meira. Eg havi nógvar góðar kreftir í mær, og
varð tó seinni funnin í einari á í 2006, men tá var sakin niðurløgd, tí bartrogið Christer var longu deyður í 2004. ( Og um Christer man vita seg aftur í verðina um alt hetta kostnaðarliga og kostiliga ”kommersið”
tú gloymir ta mjólk, tú seyg úr bróstunum á móður tíni. (Mayer s 133). Men Arrar, sum kundi verið deyður - kanska grivin livandi í sýriskum kyksendi - var so heppin at hava eina konu, sum fór til verka
hvat tey skulu gera. Støðan er óbehagilig, tí persónurin tykist vera heilt burtur, ja, næstan sum deyður. Spurningurin er, um hann fer at rakna við aftur?! Ókunnleikin ger helst sítt til, at fólk ikki so