ár, tá vit fylgdu tær til tín seinasta hvíldarstað her á fold. Tungt er at siga her og skriva minningarorð um teg. Tað var ein stórur skelkur fyri okkum øll, tá vit hoyrdu, at tú so brádliga gjørdist

næming, sum er deyður, fer stuðulsbólkurin inn og ger nakað við plássið hjá næminginum, skrivar minningarorð, kransar ella blómur, fylgja og fer til ervið, hjálpa til í sambandi við jarðarferðina og annað

hesa hugnaligu høgtíð, kennist tað sera tungt og meiningsleyst at skula seta seg niður at skriva minningarorð um teg. Hetta er júst tann tíðin, tú sum smádrongur dámdi og dugdi so sera væl at hugna um. Tú [...] hesa hugnaligu høgtíð, kennist tað sera tungt og meiningsleyst at skula seta seg niður at skriva minningarorð um teg. Hetta er júst tann tíðin, tú sum smádrongur dámdi og dugdi so sera væl at hugna um. Tú

fyri fjúrtan árum síðan og eg nakrar mánar seinni feldi á blað míni fyrstu og til í dag einastu minningarorð nakrantíð, vardi tað meg ei, at næstu ferð skuldi tað verða yvir mín kæra og einasta bróðir. Góði

elskaði tað, at hava alla familjuna samlaða um teg. Orð tykjast so fátøk, tá eg nú skal festa nøkur minningarorð um teg á blað, tí eg haldi ikki orð finnast, sum kunnu lýsa, hvør tú vart. Hetta vita vit øll

Vit vilja við hesum reglum skriva nøkur minningarorð um kæru foreldur okkara, ið bæði fóru frá okkum í farna ári. 25. februar 2006 andaðist pápi okkara, Dánjal P. Nielsen, 83 ára gamal. Hann varð føddur

okkara minnum. Góði Tommy. Takk fyri tíðina eg fekk við tær her á fold. Eg fari at enda hetta minningarorð við vøkru orðunum hjá Mouritsi Mohr Joensen: Løtunar byrjaðu, tveir dropar, tvey hjørtu, tvey

Soleiðis minnist eg abba mín: Góði abbi. Eg havi leingi ætlað at skriva minningarorð um teg, men tíðin gongur so skjótt ..... og nú eru longu 9 mánaðir farnir, síðani Jesus pápi tók teg heim til sín. Vit

Góði Per. Ikki hevði eg væntað, at eg skuldi skriva minningarorð um teg. Ein mann í bestu árum. Tað kennist ikki rætt. Eg eri meira enn fjórðingsøld eldri enn tú. Tað átti at verið øvugt. Tú hevur drigist

Okkara ynski er at hann, ið øllum ræður má styrkja tykkum í tykkara stóru sorg. Eg vil enda hesi minningarorð um mín besta vinmann Jógvan Norðbúð við teimum orðum, eg segði við hann hvørja ferð, eg vitjaði