øllum býnum.« (p. 73) »Súðið frá havinum var ikki longur bara súð, men slátturin frá einum vátum hjarta, sum føroyingar høvdu ærað og elska, líka síðani teir settu búgv her á landinum.« (p 139) »Tað føroyska
u orðabók, so at almenningurin kundi fingið okkurt við í hana, sum hann ella hon hevði havt uppá hjarta, áðrenn Móðurmálsorðabókin sá dagsins ljós. Tí meti eg, at vit ikki hava eina demokratiska málstøðu
tey, sum liggja á songini: »Her, millum slangur og sondur og høkjur og bind og lýsandi og tikkandi hjarta- og heilamálarar, livnaði Thomas Johan Sigismund upp«. Tittulin »Deyðans kossur« sipar til, at hann
Danmark í fleiri førum trupulleikar við at røkja áhugamálini hjá Føroyum og Grønlandi, tí teirra ES-hjarta vil nakað heilt annað. Eisini vita vit, at tað bert er spurningur um tíð, til Danmark ikki longur
av gøtuni« við øllum sínum góða vilja, at hon lat øll sleppa framat við øllum tí, tey høvdu uppá hjarta uttan at leggja ov nógv uppí og royndi so heldur at fáa tað besta burturúr í sínum fundarútskriftum
við at kunna endurgeva tey, og tað skal eingin ivast í, at hann tekur undir við teimum av heilum hjarta, hóast hann ikki er maður nokk til beinleiðis at siga tey. Men tað veksur maðurin ikki av. Tí skal
latið okkum ikki gloyma, at her hava vit ikki við amatørar at gera, men royndar myndugleikar hvørs hjarta liggur langt av landi skotið. Latið okkum fáa úrslitið av bankakanningini og lat so rætt vera rætt
rætta hendurnar fram, forma tær sum eitt ílat og lyfta tær upp móti munninum. Á, man fær ilt fyri hjarta av at síggja hesi menniskjuni í øllum teirra vesaldómi, og ikki kunna hjálpa teimum øllum somlum
sum leiddi os higar?? Kvirran var brotin av einum tungum suffi frá Moshe Konig, í hvørs høvdi og hjarta tær gomlu halgisøgurnar og profetarnir rørdu seg. ?Åh ja, tað kann væl verða, mínir harrar,? helt
at eydnast,« segði hann. »Hoyrir tú tað, lítli áarløkur, ið kemur innast inni úr sjálvum fjalsins hjarta, nú fara ljósari og betri tíðir at koma fyri land og fólk.« Jú, eg hoyri og gleðist, segði eg, og
