hann hevði meira tørv á einum avlamisbili. Men tað vóru tó nakrir sum trúðu upp á hugskotið og í 2000 ger Jason Watt comeback í bæði donskum og altjóða kappkoyring. Í Danmark luttekur hann í superligaini innan

Tað er RTS við Svend Lamhauge, sum hevur gjørt jørðarbeiði og Henning Hansen, byggimeistari, sum ger timburarbeiði. John Mikkelsen stendur fyri el-arbeiðnum. - Í sambandi við, at framleiðslan verður

í Føroyum. Sokallaða ”glíðibreytina” nýtist als ikki at gerast veruleiki. Hvør ræður fyri tí? Tað ger Føroya fólk, sum er umboðað av Føroya løgtingi. Og ikki vænti eg, at tann dagurin upprennur, at ein

arbeiðið at fáa útlendsku fiskimenninar heim til Føroya. Ocean Wide arbeiðir í nógvum ymiskum londum og ger eitt seriøst arbeiði við at útvega útlendska arbeiðsmegi, har tørvur er. - Eg havi skilt, at pólle

gera, at vit kunnu ímynda okkum, hvussu livikorini hava verið í Føroyum upp gjøgnum tíðina. Savnið ger Føroya søgu livandi fyri eitt nú skúlabørnum, ferðafólki og er eitt aktiv fyri bygdina. Hon siteraði

trúvirði, tók stórur meiriluti av nevndini formannin av ræði og framlongdi tann galdandi sáttmálan. Hann ger tá tað óhoyrda sum felagsformaður alment at leggja sínar egnu nevndarlimir undir at hava bakkað fyri

fyrsta venjarastarv verður her, greiðir Károly Potemkin frá, sum sjáldan hevur sovið betur enn hann ger í Runavík í løtuni. Ætlar at verða verandi 31 ára gamli Károly Potemkin er á sínum hæddarpunkti á

týdningarmestu amboðum fyri meg, at eg ikki altíð taki mína yrkisleið so hátíðarliga, sum umverðin ofta ger. Vit menniskir eru ofta góð til at gera ov nógv burtur úr tí, vit uppliva í núinum, og leggja so stóran

tær avleiðingar Hann kann fáa fyri okkara lítla samfelag. Í grannalandi okkara í útnorðuri, Íslandi, ger kreppan seg longu galdandi í ógvusligan mun. Ein banki fór nærum av knóranum í farna mánaði, men varð

munandi meira uppá vinnu­kundar. Her bjóða vit fram heildarloysnir innan internet og telefoni, sum ger tað lættari - og nógv bíligari - hjá fyritøkum at samskifta umvegis internetið, sigur Eyðstein Johannesen