hoyrt, at meðan teir lógu á Havnini og riggaðu til til henda túrin, vórðu fløggini vundin í hálva stong. Tá frættist tað, at bóndin í Kirkjubø var deyður. Tað var 2. august í 1946. Eftir hetta var tað,

tosa um útjaðara og útoyggjar, tá ið okkara megamiðil, Útvarp Føroya, ikki hugsar út um Eystnes og Stong!

megin. Fyrst var ikki líkt til, at innleggið fann nakran góðan inni í málteiginum, men við aftaru stong kom kortini Andrew av Fløtum, og umvegis hondina á Magnusi Poulsen varð bólturin so beindir í netið

Hetta er ein sjálvsagdur rættur í einum framkomnum samfelag! Í skrivandi løtu verða flagg vundirn á stong kring alt landið ? vit hava flaggdag og hátíðarhalda Merkið ? men latið fløggini í dag eisini veitra

á flakavirkinum í Sørvági eru lýstar til sølu. Virkið er stongt og letur ikki upp aftur við verandi felag aftan fyri. Hóast flakavirkið er stongt er nakað av lívi á bryggjuni í Sørvági. Teir koyra fisk [...] mynstra flaggdagin. Tá verður farið ein svartkalvatúr vestureftir, siga teir frá. Men flakavirkið er stongt. Steindeytt. Og maskinurnar, sum inni á virkinum standa, standa eisini aðrastðani í dag. Ein lýsing [...] fingu vit tá at vita frá Vesturvón. Seinni er so tað hent, at Vesturvón, umvegis Fútarættin, hevur stongt virkið, tí felagið hevur onga leigu fingið frá partafelagnum, sum stóð aftan fyri flakavirkið í Sørvági

megin, og tá bólturin gjørdist ov høgur til Una Arge, stóð Allan Mørkøre púra leysur við handaru stong, og eftir at hava tamt, kundi hann við vinstra beini langa bóltin í meskarnar. Næsta málið átti Jón

minuttur, áðrenn teir hvødu minkað munin niður í eitt mál. ÍF vann sær eitt hornaspark, og við nærmaru stong stóð Viggo Johannesen og stútaði í kassan, uttan møguleika hjá Meinhardt í KÍ-málinum at verja fyri

Ferðavinna Tað verður nú aftur møguligt at gista í Runavík. Sjómansheimið, sum hevur verið stongt eina tíð, lat upp aftur í gjár, og longu nú eru fleiri fyrispurnignar komnir. Jeffrei Johannesen, nevndarlimur

fyri aftur at geva mannaættini ein møguleika at koma inn aftur í paradísið, sum vegna syndina var stongt hin lagnutunga dagin í Eden aldingarði, tá ormurin tøldi Evu, soleiðis at hon át av ávøkstrinum á

faktisk skund. Eg bleiv tískil ikki sørt argur, tá ið eg tók í dyrnar hjá vinmanninum. Hurðin var stongd! Nú vóru góð ráð dýr. Tí knappliga mintist eg, at tá ið eg var á veg í ball fyrr á náttini, hevði