eldri fólki tørvar. Her verður bara kannað, hvørja røkt teimum tørvar. Í Danmark hava fólk sambært lóg krav upp á uppvenjing og viðlíkahaldsvenjing fyri at fáa førleikan aftur. Soleiðis átti tað eisini at verið
ársbyrjan. Tað mátti ikki verði neyðugt at bíðað, til pressan sær roknskapin um eitt ár. Fólkið hevur krav upp á fullan opinleika, tí mistankin um, at persónarnir, sum ganga aftur allastaðni í s
vanligi føroyski løntakarin veruliga verður tryggjaður, at hann / hon fær dekkað sítt lønarkrav og krav um uppsagnarløn, tá arbeiðsgevari fer av knóranum. Eisini er neyðugt at fráboðanarfreistin verður
miðskeiðis í einari tilgongd, har vit við fiskiskapi og vísindaligum kanningum, skulu undirbyggja okkara krav, og tí hava vit ikki størri skund enn nakar annar, at gera eina nýggja makrelavtalu. Tá danski ut
ar. Og arbeiðið er bara ein triðingur av lívinum. Trivnaður á arbeiðsplássinum, gomorin fyri eitt krav. Vilja fólk trívast, so er tað heima við hús, í hjúnabandinum, í kirkjuni ella samkomuni, á plenuni
eyðkendur, ella sum landsstýriskvinnan segði, hann er stórfingin og ógvisligur, framsøkin og kravmikil. Hann er kompromileysur, eksperimenterandi og fullkomiliga sín egin. Hin mentamaðurin
harðskap ella hatur orsakað av húðaliti, kyni, átrúnaði ella tjóðskapi.” Lurtarar og hyggjarar hava krav upp á virðiliga viðferð. Tað eiga stjóri og stýrið at leggja sær í geyma. Vit gjalda, men hava einki
MSC-góðkenning, ið er eitt vørumerki fyri, at veiðan er burðardygg. Endamálið við ristini, sum nú er krav í botnfiskaveiði undir Føroyum yvirhøvur - við ávísum undantøkum - er sjálvsagt at skilja smáa fiskin
nir so stórir, at tey hava roynt at avmarka nýtsluna. Eitt nú er aldursmark sett á og tað er eitt krav, at tey, sum koyra á teimum, eru í hjálmi. Tey gera eisini royndir við eini skipan, sum ger el-re
lív í hesi aftur, tey eru gull verd. Fyri tey skip, sum sleppa á Bankan, har skal tað verða eitt krav, at skipari og manning skulu á eitt gastronomiskt grundskeið áðrenn Banka loyvið verður givið
