og tað er í sær sjálvum gott. At Jákup Mikkelsen hevur bundið seg til Herfølge í eitt ár afturat ger, at útlendsk feløg skulu rinda meiri fyri hann, um talan skal verða um annan sáttmála komandi hálvt

eisini við til at taka mótið frá mótstøðuliðnum. At tær eisini sýna rætta hugburðin uttan fyri vøllin ger ikki støðuna verri. Eftir seinasta sigurin hesumegin aldarskiftið, kundu leikararnir hjá Stjørnuni

hava fingið fótin fastan í oddinum eru Dráttur og Fleyr. Tey skiftast um at vinna og tapa, og tað ger, at tað ikki er møguligt at savna nóg nógv stig til veruliga at blanda seg í oddastríðið í kappingini

tíma als ikki at ganga um tey kunnu sleppa at seta bilin frá sær beint við trappusteinin. Tíverri ger hetta øðrum ónáðir, og tað er ikki rætt, sigur Súni Vitnher. Hann vísir á, at nú kavin er komin er

opin. At talan har umframt er um stóra klassikaran í føroyskum hondbólti, har risarnir báðir hittast, ger bara spenningin enn størri. Tað er nevnliga soleiðis, at líkamikið, hvussu hesi lið eru fyri, so geva

so veit ein skjótt, hvar á politiska málistokkinum Sólmundur er. Hann er visntrumegin, har roðin ger seg galdandi. Vit finna í savninum heitini Arbeiðarastættin, Blóðreyða rósan, Reyðhanin, Eystanroðin

Til tónleikin hoyrir eisini dansur og rørsla. Hesum tekur Elsa Maria Bærentsen sær av. Pallmyndina ger Edith Dahl-Jensen. Pallsmiðir eru Símun í Dali og Jákup Olsen. At leikstjórna tiltakinum hevur Havnar

kantutta og identitets sterka spæli. Hon gevur annars so væl poleraða tónleikinum tann kantin, ið ger tónleikin upp aftur meira spennandi. Spælið hjá Maikin hevur ein dyggan dám av ráari undirgrund. Tað

r ofta hava. Tú skalt eisini bíða meira enn 12 minuttir, áðrenn tú yvirhøvur hoyrir sang. Men tað ger onki. Mettalica hevur altíð givið sær góða tíð at peila seg ordiliga inn í ráa riffheimin, áðrenn

tær, ið koma úr útlondum. Heine staðfestir seg sum ein góðan sangara, ið framvegis dugir og sum ikki ger avtalur á hálvum veg. Talan er um gjøgnumførda ætlan og Heine er framvegis á tindunum. 3´arin gevur