støðu -Samanbera vit hesi bæði oyggjalondini við atliti til eina oljuvinnu, er greitt, at tit sum tjóð hava nógv betri møguleikar at fáa nakað burtur úr hesi vinnu enn vit í Hetlandi hava havt tað og hava

frælst fólk er setningur landsstýrisins við túsundáralok at endurreisa samfelagiý sum eina frælsa tjóð. Eftir løgtingsvalið í vár gjørdist greitt, at fólkið valdi henda setning sum sín. Tann 15. mai varð

hugsan. Alt, sum kann geva okkum kunnleika um fortíð okkara fólks, hevur størsta áhuga hjá mentaðari tjóð, ið vil kennast við sjálvan seg og egna samleika sín. Okkara kvæði eru keldur til kunnleika um føroyska

polit-býro vil, verður eitt lop út í eina national-romantiska óvissu. Tað man vera ein ógvuliga ?serstøk tjóð?, sum gevur sær sjálvum nasablóð. Rolf Guttesen

før-oysk-um. Og var tað soleiðis for-kunn-ugt at hoyra prædikur á føroyskum. Tað styrkti um samanhaldið og tjóð-skap-ar-kensluna. At vit ikki bara eru eitt fólk við egnari ment-an, men eisini við egn-um máli. St

mannarættindum. Nevndin hevði fingið arbeiðssetning sín aftan á umrøður í øllum pørtum av Sameindu Tjóð-unum og í teimum flestu stjórnunum í limalondunum. Men hetta kjak hoyrdist so at siga ikki uttan fyri

fólki er eg-kendur ella vit-kendur víst seg at vera av stórum týdningi fyri, hvussu væl eitt fólk, ein tjóð, stóð seg í mun til aðrar tjóðir í síni samtíð. Um tað var gamla athenska mentanin, athenska og makedónska

styrkt uppaftur meira, táið tað í uttanríkispolitisku heimildarlógini verður staðfest, at eittans tjóð er í Danmarkar Kongsríki, tann danska. Tað gingu bara fáir dagar, eftir at greinin var publiserað

Serliga var neyðugt beinanvegin at viðurkenna uttan nakað fyrivarni, at føroyingar eru "en Nation" - tjóð - við øllum tí, hetta ber í sær. Formælið til heimastýrislógina nevnir eisini "den Særstilling, som

okkum og fyri okkum ? bæði í gleði og sorg. Sum føroyingar eru vit komnir longri bæði sum menniskju og tjóð. Nú í 2005 - spyrja vit ikki longur: Hvør eigur flaggknappin? Vit vita, at vit øll eiga hann, vit