okur nú aftur ein hóttandi skugga í heiminum. Flagg móti flaggi, fólk móti fólki. Mark ímóti marki. Gud gevi, at okur áhaldandi kunnu syngja: Har ið Merkini veittra, veittrið eisini mítt – og at heimsins [...] Vaglinum, sum verður rørdur. Kanska verða okur fleiri? ##med18## ##med19## ##med20## ##med21## *** Gud signi Føroyar, mítt land – og tað Merkið, sum umboðar okum øll. Góðan flaggdag øll somul. Takk fyri
endi á einum minnisdegi, sum sanniliga hjálpti til at seta sváru minnini í eitt greiðari samanhang. Gud signi minni eftir tey, sum fórust undir Knúki fyri 45 árum síðani 26. septembur 1970! VIÐ AT TRÝSTA
egnum krøvum uttan darvandi politiska uppíblanding. Illa er tó vorðið við heimaflotanum, tí har hevur Gud og hvør maður sína meining um hvussu hann skal drívast, og tað gongur neyvan mánaður í løgtinginum
til at hjálpa. Hann segði ongantíð nei, var altíð fúsur at geva eina hond og plagdi at siga ”Harra Gud, tað skal bara gerast, hvat feilar” ?? Tað gongur ikki dagur enn, hóast at liðið er væl meira enn eitt
okkara børnum stórt uppmerksemi, eins og hon hevur minst hvønn føðingardag. Børn okkara hava forgudað hana. Hon spurdi javnan til tey, eins og hon var sera tíðindafró og fegin um egin børn og ommubørnini
loyvi at liva her líka so væl sum tit! Tá verða tey øks at tagna Tí tað segði Dáin satt: Hvønn vøkstur Gud hevur fagnað Og hvør eigur lívsins rætt! Vilmund góði. Vit ynskja tær hjartaliga tillukku við degnum
dømis, ofta um torføru livikor teirra kristnu í londum í miðeystri, har trúarlæra ikki einans er guds lóg, men landsins lóg. Í hesum londum er ein trúarbólkur sterkur, men eingir aðrir frælsir. So,
sigur Kartin Høgnesen. - Eg havi tikið eitt val um ikki at vera samkyndur. Tað skal snúgva seg um Gud og mína trúgv. Ikki mínar lystir, sigur hann. *** Løgmaður koyrdi Kára Post Handfaringin av málinum
sigur Kartin Høgnesen. - Eg havi tikið eitt val um ikki at vera samkyndur. Tað skal snúgva seg um Gud og mína trúgv. Ikki mínar lystir, sigur hann. *** Løgmaður koyrdi Kára Post Handfaringin av málinum
tíðir, og alt sum leyv um heystið skakað varð! _ _ _ _ So stutta stund mítt lívsljós enn skal lýsa – Gud, lat tað lýsa fyri teg ta stund! Og unn mær besta vitnisburðin vísa, tann dag tú stevnir mær við teg
