rúsaði og doyvdi meg við tuinal tablettum fyri líkasum at hava frástøðu frá trupulleikunum. Men so gekk hann – sjeikurin, yvir til Morrison og gjørdi av við hann. Eg eri vís í, at tað var eitt óhapp. Stakkals

tá John Dam setti sær fyri at veiða rækjur undir Grønlandi. Tað, vit í dag nevna »reyðargullið«, gekk í síni tíð undir niðursetandi heitinum »marflugurnar í Grønlandi«. John Dam vísti og prógvaði, at

bóltunum, meðan hann ansaði seyðinum, men tað var alt ov kalt til at lata seg úr vøttunum. Kvøldið gekk seint. Kanska mest tí, at hann var so linur nú. Allir hirðarnir sótu um eldin, og Dávid át bitan, [...] at ganga. Teir høvdu jú fingið boð frá einglinum um, at teir skulu fara at finna eitt barn. Dávid gekk saman við hinum hirðunum. Hann visti ikki, hvat hann skuldi halda. Hetta var tað løgnasta, hann nakrantíð

Bara loyvt at eta grønmeti og suppuna. Byrjaði dagin við(einari gularót og nøkrum kirseberstomatum. Gekk gott at arbeiða, men klokkan 13 var eg sera svong og át eina grøna salat. Smakkaði ikki serliga gott

Eftir vitjanina í Norðoyatunnlinum, gekk leiðin hjá kongshjúnunum yvir í Christianskirkjuna. Har tóku Niels Pauli Danielsen og Hans Eiler Hammer, sóknarprestar, ímóti saman við kirkjutænarum og kirkjuráðslimum

veðrið batnað munandi. Nú var klárað í, og rættiliga lýtt var eisini, tá klokkan fór at ringja. Men tað gekk ein løta, frá tí, byrjað varð at ringja, til fylgið kom fram. Klokkarin ringdi við sveittabroti á

Beint áðrenn kl. 9 í morgun legði Dannebrog við bryggju í Klaksvík, har almenn móttøka var. Síðani gekk leiðin til Kunoyar, har tey fyrst heilsaðu uppá bygdaráðið í Kunoyar kommunu við John Damberg á odda

heima á Sandi, har eini 250 sandingar vóru møttir og tóku ímóti drotningini, tá hon kom í land. Fyrst gekk leiðin í Listaskálan á Sandi og síðani fór hon víðari til Gívrunarspor og Grótvík. Við Gívrunarspor

hon níggju fólkatingssessir, og víðgongda valskráin tryggjaði henni týsdagin 13 sessir afturat. Tað gekk sum eftir ánni hjá Danska Fólkaflokkinum. Hann setti dagsskránna í valstríðnum meira enn nakar annar

nlinum. Men tað sóðu kongshjúnini ikki út til at taka serliga hátíðarligt. Heldur ikki, tá leiðin gekk inn í ein av arbeiðsskúrunum hjá NCC, har drotningin og prinsurin vórðu latin í, ja tað sum minti