Skírisdag klokkan 16, og Símun í Túni fer at seta stevnuna sama dag klokkan 17.30. Tá fer sangbólkurin Salt at syngja. Tey, sum manna bólkin, ið fyrireikar stevnuna, eru Jens Olsen, Anita Tausen, Dánial í Skemmuni
Útistovu á Trøllanesi. Teir fara so at sigla á Reykjavík, men fyrst máttu teir fara í lastina at lempa salt, tí skipið hevði fingið slagsíðu av brotinum, teir fingu, tá saltið fór út í annað borðið. Hendan
ein son. Hann var 56 cm. langur og vigaði 4000 gr. 22. mars fingu Dagbjørt Sólheim og Oleif Joensen, Saltangará, eina dóttur. Hon var 53 cm. long og vigaði 3500 gr. 24. mars fingu Elin Thomassen og Tróndur
, á páskum skipa fyri í ítróttarhøllini í Runavík, verður sett klokkan 17.30. Tá fer sangbólkurin Salt at syngja tríggjar sangir, og Símin í Túni, sum í eina fjórðingsøld búði í frumskóginum í Venezuela
adag, tá høvuðstalarin, Paul Mcllwain frá New Tribes Mission talaði. Hósdagin sungu sangbólkarnir SALT og VITIN, meðan Anja Hansen, Birgit Nónklett og Kristina Bærentsen sungu fríggjadagin. Hetta sama
Veðurlagsbroytingar elva nú til, at Eystursjógvurin gerst feskari og feskari, og sviar stúra tí fyri, at hetta kann koma at gera enda á toskinum Herfyri segði Sveriges Radio, at sjógvurin í Eystursjón
í land. Hann var skjótur umborð aftur og gav boð um at fara at rigga til at gera reint í lastini. Salt skuldi koma umborð, og fiskurin skuldi verða saltaður í aftasta kubba. Ryggir og høvd skuldu ikki
tær nakrar sildir,« sigur hann. Eg sigi, at eg kann ikki, tí eg eigi onga tunnu og einki salt. »Fá tær bara salt og tunnu og salta tær upp í tunnuna.« Eg skal rósa Tórhalli í allar mátar. Seinni kom hann
á beding, tá skipið fór at leka, tí verkið sprakk úr skrokkinum. Teir noyddust at tøma skipið fyri salt, áðrenn teir kundu taka hana upp. John hevur eisini fingist við annað arbeiði, og eitt nú var hann
Apolnavnið er í Føroyum og er hetta ein áhugaverd søga. Umleið 1918-19 kemur eitt hollendskt skip við eini saltlast á redina í Havn. Nakrir av manningini fara við einum báti í land. Ein av teimum var stýrimaðurin [...] mangt, eitt flott radio, og so eitt so stórt og vakurt gólvteppi og til mín ymiskt: sápur, baðisalt og gottarí. Eitt sindur sendi eg tær… Nakað hava vit sent norð til Kvívíkar til tey børnini, og so
