tær. At tú komst at uppliva so nógv gott, hóast heilsan til seinast bilaði. Minnist væl, tá tú ikki orkaði so væl at ganga, tú segði, at tú ikki kundi fara á møti við skutara, tí so fóru øll at flenna. Men [...] Men tú var áhaldandi, tú gekk trúliga í kirkju og á møti hvønn sunnudag, og um tú ikki var, spurdu tey eftir tær, tí har átti tú ar vera. Tú sang eisini við Húsakorinum, men orkaði ikki so væl at syngja [...] syngja, so tað bleiv stutt tíð har. Hvørja fer vit fóru suður á Blákross Caféina at syngja, var tú við; sum áhoyrari til seinast. Tú dámdi væl sang. Bert eina viku áðrenn tú andaðist, segði eg við Vibeku, at

tað enska orðið fyri »Vestara áarbakka« og hví «at kunna« ikki hevði nakran navnhátt á enskum. Tú las bøkur so sum »Á skatturin, skatturin« og »Dávur í Tjørnuvík«. Tú var sera opin og segði alt akkurát [...] aldri at gloyma teg. Takk fyri alt. Sov gott, elskaði eingil, til vit síggjast aftur. Vit elska teg. Heilsan Turið, Nora Maria, Vár, Sissal og Hanna I'm sorry for all the words I'm sorry for all the words I

spakuliga uttan veruliga at vita hvat var áfatt, men aftan á nýggjár gekk ómetaliga skjótt niður á bakka. Seinastu ferð eg var inni á gólvinum hjá tær inni á Gøtu, og vit báðir vóru eina í húsi, gekk tú illa um [...] pápa og systir okkara, sótu hjá mammu, tá hon sløkknaði heima á Hvarvinum ólavsøkuaftan fyri fjúrtan árum síðan og eg nakrar mánar seinni feldi á blað míni fyrstu og til í dag einastu minningarorð nakrantíð [...] hesa seinastu heilsan til tín: “Undarligt er at vera burtur aftur heiman, uttan at hava teg mín kæra elskaða bróður at ringja til og práta við”. Vanliga tosaðu vit saman í telefon ella á Skype upp til

dag njóta gott av. Í meðan eg siti og skrivi hesar linjur her á smoltstøðini, fella eygu míni á eitt slitið ark, sum hongur á vegginum, á tí stendur skrivað “Stúrið ongum fyri, nei latið í øllum tað, sum [...] teimum, sum gekk á odda fyri at fáa Eysturoyar Røktar- & Ellisheim sett á stovn. Sum ungur vart tú virkin í losjuni, og í fleiri ár vart tú degnur í Glyvra kirkju. Frammanfyri mær her á telduni á smoltstøðini [...] festi tú magisk orð á blað, sum fekk lesaran at undrast. Krúnan á tí skrivaða av verkum tínum, man seinasta føðingardagheilsanin til tína elskaðu vera, har tú við einum fingri á I-pad á deyðastrá, festi tólv

ýlir vilt, og bylgjan blá Á havinum, sum fyrr var stilt, Seg reisir há, Og neyð og vandi hótta meg Á trongu leið, Eg minnast vil: Her havi eg Mín búðstað ei. 4. Mítt føðiland er ei á fold, Men uppi har; Tí [...] ein miðdepil fyri forbøn og ákallan á Guð um linna og grøðing. Ólasa stutta lív hevur sett okkara lív í »relief« og vit hava hvør og ein fingið nakað at grunda á fyri Gudi. Hóast brekaður í eygum menniskjans [...] teg og fylgja tær Á míni ferð, Til Hann skal skyggja bjart um fjøll, Hin lívsins sól, Og savna síni egnu øll Umkring sín stól! S.G.F. Ærað verði minnið um lítla elskaða Óla. Heilsan mostir tín

bíða eftir eini lítlari kistu, sum er á veg. Um eina løtu vænta vit lítla-Klæmint inn her og hansara syrgjandi familju. Ein hálvur tími gongur. Løtan nærkast. Kenni á mær, at hvør kykna ger mótstøðu. Eg [...] og merkja Hansara hjartasláttur. Soleiðis minnist eg teg: borin á sterkum faðirørmum í sunnudagsskúla. Og vit vita, at tú nú ert borin á einglaveingjum Heim, Heim í fang Abrahams. Tí har heima eru hinir [...] talað. Tá kemur vónin. Tað verður tosað um Staðin. Staðurin, har Klæmint er staddur. Klæmint er meira á lívi nú enn hann var, tá vit høvdu hann her millum okkum. Nú kennir hann bert gleði og fullkomleika

omma pápa mín og abbi mammu mína, eru deyð síðan á jólum. Eg haldi, at tað er eitt sindur løgið, at eg skuldi missa bæði eina langommu og ein langabba upp á so stutta tíð, og eg haldi eisini, at tað er eitt [...] Á jólum átti eg tvær langommur og tveir langabbar. Tað var ikki so lítið. Tey vóru øll øgiliga gomul, tey vóru 100+97+91+89 ár tilsamans, íalt 377 ár. Eg elskaði tey øll. Í dag, tveir mánaðir seinni, eigi [...] langabbin eisini liggur úti í kirkjugarðinum, so er langomman ikki so einsamøll. Tey kunnu passa upp á hvørt annað og hjálpa hvørjum øðrum. Eg ivist ikki í, at tey blíva góðir vinir, tí tey vóru fittastu

niðri á Bakka. Við tráðu á brúnni og á báti í fjørðin við pápa ella onkrum pápabeiggja at royna eftir smáfiski. – Jú, barnaárini vóru rík niðri á Bakka. Tit bygdu tykkum vøkur hús, Hans og Róland á Glyvrum [...] gamalur. Ikki gjørdist nakar tykkara serliga gamalur, men soleiðis var lagað. Vit vuksu upp niðri á Bakka á Glyvrum í einum góðum og tryggum heimi. Góð foreldur, ið fyrst og fremst lærdu okkum tey andaligu [...] har var fiskavirking. Hjálptu vit børnini eisini til – ja, ofta varð farið upp klokkan 6 á morgni at breiða fisk út á fiskastykkinum, áðrenn farið varð í skúla. – Kanska var hetta fyrsti íblásturin hjá tykkum

nógvan háva burtur úr sær sjálvum. Á sín stillføra hátt vísti hann altíð umsorgan fyri okkum. Hann var sera beinasamur og himpraðist ikki við at taka eina hond í, um á stóð. Líka frá barnsbeini stóð hugurin [...] Sloppin úr skúlanum, var hann skjótur oman í fjøruna, á seiðaberg ella í onkran bát. Hesin alskurin til sjógvin fylgdi honum gjøgnum alt lívið. Aftan á lokna útbúgving sum skipsførari sigldi hann úti sum [...] at fiska var tað, ið altíð lá fremst í huga. Seinnu árini fór heilsan tó at bila. Sverri fekk ringa sjúku at dragast við, ið at enda vann á honum. Við hesum vilja vit siga Sverra farvæl. Hvíl í friði, góði

Torvald giftist 3. desember 1955 við Ragnu, dóttir Magdalenu og Tummas Jakku á Geilabø. Thorvald og Ragna bygdu beint við húsini á Geilabø og komu vit tí at búgva í sama grannlagi. Tí sóust vit eisini javnan [...] skúlabørnum til Fuglafjarðar. Torvald kom at arbeiða á fiskavirkinum í Gøtu, og her var eisini brúk fyri hansara hegni. Maskinmaður var hann jú góður. Á virkinum arbeiddi Torvald til hann var 75 ára gamal [...] serligt álitisstarv, og tað var at passa fløggini hjá GÍ. Var nakað á vási, syrgiligt ella gleðiligt, var tað Torvald, sum vant fløggini á stong og tók tey niður aftur. Alt hetta virksemi gjørdi, at Torvald