neyðugt. Í triðja lagi men ikki minst snýr tað seg eisini um trygdina hjá vaskifólkinum sjálvum; at ansa eftir eygum, hondum og tí, sum kann koma at sápuni. Hann sigur, at tað er ógvuliga týdningarmikið

sigur Hanus Jensen. Hanua Jensen er ikki við í Dublin, nú Havhingsten kemur til staðin, tí onkur skal ansa verkstaði og savnshandli í Roskilde. Men Hanus gleðir seg, til Havhingsten kemur til Roskilde næsta

dystin, tí gert tú eitt mistak, kanst tú rokna við, at tað verður revsað beinanvegin. - Vit noyðast at ansa eftir, at vit ikki gera mistøk, og tað er serliga í uppspælinum, at tað er umráðandi. Missa vit bóltin

Kanska fellur onkur smávegis bót av ov á, men tað er so lítið, at tað eggjar so avgjørt ikki nøkrum at ansa eftir, heldur Janus Hansen.

man vera galdandi fyri okkum øll - vit mugu seta okkum høg og bjørt mál, men vit eiga samstundis at ansa eftir, at vit við okkara politiska virksemi ongantíð gloyma, at gerandisdagurin hjá fólki er tað

hava fyri til næsta dag. Og tá ganga lærararnir runt og vegleiða teimum, um tey ivast í onkrum og ansa eftir, at skúlatingini verða gjørd. ? Tað virkar slettis ikki so longi, sjálvt um summir dagar eru

val ímóti ætlanini viðv. røktarheiminum, hesum "serliga" tilboði frá landsstýrinum, men samstundis ansa eftir, at eldraøkið ikki verður so rakstrarkrevjandi, at kommunurnar ikki megnað uppgávuna, verður

arbeiðis hesa tíðina. Men sama rammuavtala sigur eisini, at fólk til arbeiðis undir verkfalli, bert kunnu ansa ognum bankans, og ikki avgreiða verkfalsrakt arbeiði. Hetta hevur so ført við sær, at bankin, sambært

politikkarunum er at skapa trivnað í bygdini, soleiðis at hon kann menna seg. - Men ein eigur tó altíð at ansa eftir, at javnvág er í. Nógvar kommunur hava helst følt á egnum ryggi, hvørja ávirkan ein alt ov stór

beinanvegin gáaði eftir, hvussu vorðið var. - So seint, sum hendan feigdardagin, hevði eg biðið Andrias ansa eftir og ikki ”spæla” við fýrverk, nú hendan tíðin stundaði til. Men so hendi hetta kortini. Jørgin