ommudrong. Frá tí at vit eru komnir til verðina, hevur hon nærum sæð okkum dagliga, og fór onkur dagur uppímillum, ja so ringdi hon fyri at vita, hvussu vit høvdu tað, og hvat vit gjørdu. Av tí at omma var komin

Føðingardagarnar gloymdi hon avgjørt ikki. Um tað av onkrari orsøk ikki bar henni til at koma, so ringdi hon, men bar tað á nakran hátt til at koma, so var hon har. At ommusystirin kom í føðingardag, var [...] ikki ein føðingardagur ella merkisdagur annars í bygdini, hon ikki mintist. Spurdi tú hana um nær onkur hending fór fram, so visti hon næstan altíð upp á dagin: Tað var sama dag sum tann ella tann var føddur

fyri, troyggjur, vøttir, hosur og annað. Hon var ærukær og eg minnist hvussu glað hon var fyri, at onkur hevði havt á orði, um børnini, sum altíð vóru í so vøkrum troyggjum, og sum ikki sóu slitnar og tódnaðar [...] nógv gjørt burturúr – holukøkur og nógv annað gott var á borðinum, heimagjørdar kransakøkur, tá ið onkur hátíðardagar var. Umframt alt tað dagliga húsliga arbeiðið, vóru eisini stundir til hondarbeiði, sum [...] tílíkt. Mamma var góð við síni nærmastu og fylgdi væl við hvussu til stóð .Vóru ommubørnini sjúk, ringdi hon og spurdi hvussu gekk. Til høgtíðir kom hon altíð við onkrum, páskaprýði, jólastjørnum, onkrum

Gekk og stákaðist uttan fyri suðuri í Vági, tá Sigmund ringdi til mín og spurdi um eg hevði frætt úr Leirvík .Hoyrdi á málinum at her var ikki rætt, (hugsaði um mammu beinanvegin). So fullu orðini: “pápi [...] um et keypa sær eina teldu, men tað verður ikki nú. Eisini dámdi honum væl at prýða til jólar, (ja onkur helt í so nógv) men hesi jólini var myrkt inni í Líð, nei ikki var tað betri. Jú tað er saknur í nú

keypa kamillute, tú gav mær eina panodil og bað meg eta frukt og ikki slikk. Einaferð tá telefonin ringdi og tú tók telefonina, tá var tað mostir mín. Tú komst inn á kamarið hjá mær og gav mær boðini, at [...] tosa. Tú segði við meg, at um eg vildi oman á Lands­sjúkrahúsið at vitja mammu, so kundi tú ella onkur annar koma við mær Eg vildi oman at vitja mammu og hava teg at koma við. Tá eg gav urtapottinum vatn [...] Eg og Dinna vóru á landsjúkrahúsinum og vitjaðu teg - tú segði við meg: hey Emma Fríggjakvøldið ringdi Joan til Eirargarð at bera boðini, at nú var Sólveig Kjelnæs slóknað. Solveig var góð við okkum øll

Aust­firð­ingi av Eski­firði í 1959 undir Eystur­grøn­landi, tá hervi­ligt ódnarveður brast á, og onkur av íslendsku trolaranum sukku, tí teir ikki megnaðu at bera tann nógva ísin sum legðist á skipini [...] báðir vóru á veg til Havnar tveir dagar áðrenn hann andaðist. Hann kysti konuna farvæl í Runavík, ringdi sonin Jónstein upp og segði við meg, at hann ikki væntaði at koma heimaftur. Við takksemi og virðing

dagsins samfelagi. Vit vilja øll verða góðtikin, vit vilja øll verða avhildin, og vit vilja øll hava at onkur skilur okkum, og við støði í hesum er okkum til hjálpar í tí okkum tørvar. At finna slík eyðkenni [...] próvtøkan staðin, var hann ovurfegin og mátti ringja og siga frá hesum gleðitíðindum, og tann fyrsta hann ringdi til var Marjun. Soleiðis ynskja vit okkum, at slík menniskju koma á okkara leið, og tori eg væl at

so mild og altíð góð við okkum systkin. Tú hevði eina sjáldsama gávu, altíð at fyrigeva øðrum, um onkur illstøða var komin ímillum. Tað var altíð til tín man fór, tá ið man var tungur í sinni um okkurt [...] vøkur í útsjónd men hevði eitt so vakurt menniskjaligt lyndi. Ring vóru boðini, tá ið tú Hjalgrim ringdi til mín við deyðsboðunum, men sum vit báðir vistu frammanundan, var ongin vón fyri bata, men eg var

bað alt gott fylgja honum á leið. Einaferð, táið teir báðir komu inn í kjallarin á Heygum, hevði onkur verið og stolið sekkin við øllum eplunum í. ”Tá lat í ommubeiggja”, segði Jógvan, ”Hatta var mín skyld [...] aftur - so har bleiv gott at ganga til og frá hjá øllum, sum búðu omanfyri. Hetta er gott grannalag. Onkur, sum hevur ferðast nógv um lond, og sum sá hesa gøtuna, helt fyri:” Hetta má helst vera eindømi í [...] kenna til ta støðugu umsorgan, sum hann hevði fyri øllum. Hvørt einasta eitt, sum hann vitjaði, ringdi til og spurdi eftir. Hann var líka við øll. Og hann var líka góður við øll. Soleiðis kendi eg Jógvan

seg í samband við Landssjúkrahúsið. Hann ringdi út á Landssjúkrahúsið og fekk boð at koma til eina kanning aftrat, helst sama dag. Seinni sama seinnapart ringdi sonur hansara og segði okkum, at pápi hansara [...] tað vóru avmarkaðir, so bleiv tað mín sannføring til síðsta dag, at tann metingin var røtt. Har var onkur annar, sum eisini kendi Kurt, og tað var eingin ivi um at ringja og spyrja, um hann hevði hug at koma