í verk eina gjøgnumhugsaða og væl skipaða heildarætlan, ið bæði tekur atlit fyri at geva næmingunum ta frálæru, teimum tørvar og hava rætt til - og lærarunum teir førleikar og tað tilfar, teimum tørvar
stig, heldur enn at vit hava vunnið eitt stig. Vit spældu væl ímóti teimum á útivølli, og hóast teir ta fer ðina vóru betri, so kundu vit gott havt vunnið í hvussu so er eitt stig. Í kvøld spældu vit í løtum
hevur brúk fyri hjálp at liva sítt lív, heldur hann nú eisini tað vera neyðugt at troka ekspertar inní ta løtuna, har vit eru allarmest sárbær og niðurnívd, og tí—vildi eg hildið!—høvdu allarmest brúk fyri
stigini, er vætan í luftini um eini 90 prosent, og tískil kennist luftin rættiliga kvalin inni í býnum. - Ta fyrstu tíðina høvdu vit ilt við at sova um næturnar, tí tað var alt ov heitt. Tann øgiliga hitin gjørdi
føstum tilknýti til arbeiðsmarknaðin. Nakað er hent, men nógv er bara komið til tos – ikki minst um ta “eini hurðina” í Almannaverkinum. Rúmligur arbeiðsmarknaður verður tó aldrin ein veruligur møguleiki
eisini verður tað í 2014. *** At hvør einasti ein í landinum verður klemmaður Rakul Dalsgaard - Eg havi ta áskoðan, at framtíðin kemur altíð, tá man sigur farvæl við eitt ella annað. Ein kapittul í lívinum
Látur hennara strálar gjøgnum hornið. Ein hjartaligur látur. Hon tykist glað, tá hon tosar um ta hátíðarligu løtuna – løtan, tá ið tær gerast ein eind. Láturin verður skeptiskur, tá ið prátið fellur
nú av vil eg gjarna umtalast sum afro-føroyingur”, hevði tú flent í kíki. Ja, tú hevði víst meg til ta lukkaðu. Og hví? Jú, tí eg ikki eri myrkur. Akkurát sum “Jóan Høgnesen” ikki er kona. “Eg eiti Jóan
veiðiloyvum, fiskidøgum, kvotum, stongdum leiðum og reiðskapsreguleringum. - Vit mugu fyrst virða ta lógina, vit hava. Sjálvsagt er tað upp á sítt pláss at nýmótansgera og tillaga eina 20 ára gamla
annað, sigur Jannie Dam Jacobsen. Hon tosaði við systir sína, um at hjálpa til, so tær fóru saman inn í ta verkætlanina. - Tað var ein rættiliga trupul tið, tí eg vildi eitt nú ikki ganga í teirra draktum,
