Kona mín er bert eitt ferðafólk í Føroyum

Hvørja ferð 33-ára gamla havnardaman Marita Thomsen og kona hennara úr Peru lenda í vágunum, darva avmarkingar teirra ferð. Tær báðar liva í skrásettum parlagi, men tað er ikki galdandi í Føroyum. Hetta er ein trupulleiki fyri kvinnurnar, sum hava størri dreymar enn eitt ferðauppihald á tríggjar mánaðir.

Marita á Rógvi
------

– Skal eg skriva, at eg eri »støk« ella »gift«?«
Tvístøðu – tað upplivur Mar­ita Thomsen ferð eftir ferð, tá hon kemur heim til Før­­oy­ar við konu sínari Fi­or­ellu Montero. Tær hava kent hvørja aðra í seytjan ár – fimt­an sum skrásettir mak­­ar. Tær hava bæði búð í Noregi, Danmørk, Peru og Lond­­on, har tær hava nom­ið sær útbúgving sum á­vík­a­vist sim­ul­tan tolkur og fólka­lívs­tón­­list­a­­frøð­i­ngur. Í løtuni eru tær bú­­sitandi í London, men tær droyma um at flyta til Før­­oyar. Tær vilja nevniliga halda eitt stórsligið brúdleyp við hvítum kjóla.
– Fiorellu fer eingin at nakr­­­an­­­tíð at síggja í hvít­um kjóla, sigur Marita skemt­andi. Men ferðin mót­veg­is dreym­i­num um brúð­ar­klæð­­ini byrjar fyri seytjan ár­um síðani í norka býnum Flekke.

Gentukærleiki í Flekke
Tá ið Marita hevur staðið 1. s í Hoy­døl­um, fer hon sum seytj­an ára gomul til Noregs at gera miðnámskúlan lidn­an. Hon skal ganga á einum al­tjóða miðnámsskúli UWC (Un­ited World College), sum hev­ur til­knýti til Reyða Kross. Hann savn­ar ung­dóm­ar úr øllum heiminum í norsku bygdini, Flekke. Tá Mar­ita setur seg umborð á At­lant­s­flog, er hon ikki heilt greið yvir, at hon er sam­kynd.
– Tá ið eg gekk í Hoydølum byrj­aði eg at varnast, at eg var sam­kynd, men eg fall ong­an­tíð fyri nakrari gentu í Før­oyum, so eg legði líkasum tank­ar­nar til síðis. Eg visti held­ur ikki um onnur sam­kynd í Før­oy­um. Freddie Mer­c­ury var ein av teimum sam­kyndu persónunum, eg visti um, sig­ur Mar­ita flennandi í hor­n­i­num úr London. Mar­ita og Fiorella hava júst ver­ið í Peru og hildið jól, og tí­skil er tað umvegis skype, at sam­røð­an við Maritu fer fram.
Árið 1997 var øðrvísi við­víkj­andi samkyndleika í Før­oy­um – einki LGBT, eing­in fel­ags­skap­ur, einki tos um rætt­­indi – einki. Tað tókt­ist, sum var sam­kynd­leiki als ikki til í Før­oy­um, for­tel­ur Marita. Tískil kundi tað vera trupult fyri ein ør­kyml­aðan tannáring at koma úr skápinum. Marita tos­ar tó um tannárini við eina glaðari og ljósari rødd. Hó­ast hon hevur kent seg eitt sindur øðr­vísi vegna sín sam­kynd­leika, hevur hetta als ikki darv­að hennara tannár. Fyri hana var tað bara so. Eingin kreppa.
– Tað var ikki fyrenn eg møtti Fiorellu í Flekke, at eg noydd­ist at taka støðu til tank­ar­nar, men har var einki at iv­ast í. Eg var forelskað, og tað var tann mest natúrliga kensl­an í heiminum, sigur Mar­ita. Tað var tó ikki lætt fyri tær báðar seytjan ára gomlu genturnar at finna sam­an í parlag.

Trek byrjan
Fyrstu tíðina eru Marita og Fi­or­ella bert vinkonur, hóast Mar­ita skjótt varnast, at hon er for­elsk­að í vinkonuni frá Peru. Men kærleikin hevur tað ikki lætt fyrstu tíðina.
– Tað gekk long tíð, áðren Fi­orella viðgekk, at hon var sam­kynd. Hon er úr Peru, og har eru tey ekstremt kon­serv­a­tiv viðvíkjandi sam­kynd­leika. Tað var sjálvandi eitt sind­ur ser­ligt fyri fam­ilju henn­ara, at Fi­or­ella hevði funn­ið sær ein maka, sum var ætt­aður hin­u­meg­in heim­in. At makin var ein kvinna, gjørdi alt nógv verri. Míni vinfólk og mín familja vóru øgiliga opin okkara par­lag, men fyri familjuna hjá Fiorellu var tað torskilt. Tað var tyngjandi fyri hana, at fam­ilj­an tók frástøðu frá okk­ara parlagi, sigur Marita. Tær velja tó at viðurkenna kærleikan, og eru alment par í 3.s í Flekke. Tá 3.s er lokin, velja tær báðar at taka parlagið eitt fet víðari. Leiðin gongur til Danmarkar.

”Brúdleyp” nr. 1
Marita og Fiorella eru nú vorðn­ar 19 ár. Tær standa í bý­ráðshúsinum í sælendska býn­um Nykøbing. Her skal há­tíð­ar­løt­an fara fram. Mar­ita og Fi­o­r­ella hava valt at ganga sam­an í skrásett par­lag. Tað ber hvørki til at skrá­set­ast í Føroyum ella Peru, og tí er Danmørk einasta land­ið, sum kann hýsa teirra kær­leika. Dagin fyri ”brúdleypið” hugs­ar Marita, at tær eru ør­ar í høvdinum. Hvussu kann hetta nakrantíð fara at rigga? Men tá ið hon stendur framm­an fyri brúð sínari á bý­ráðs­hús­i­num, er hon ikki long­ur í iva – hetta er tað rætta.
– Tað var ein Las Vegas andi yvir okkara ”brúdleypi”, tí tað var so brátt. Vit vóru langt heim­anfrá, og vit høvdu hild­ið tað loyniligt fyri fam­ilju Fiorellu, tí tey ikki høvdu góðtikið hennara sam­kynd­leika. Tey hóttu við at kuta sam­band­ið, inntil hon bleiv »van­lig« aftur. Vit høvdu held­ur ikki hvítar kjólar ella ring­ar. Mín kjóli var grøn­ur, tí vit høvdu hvørki ráð ella stund­ir at hugsa um tað, ið hoyr­ir til eitt siðvant brúd­leyp, sigur Marita flenn­andi. Látur hennara strál­ar gjøgn­um horn­ið. Ein hjartaligur lát­ur. Hon tykist glað, tá hon tos­ar um ta hátíðarligu løt­una – løtan, tá ið tær gerast ein eind. Láturin verður skept­isk­ur, tá ið prátið fellur á tann almenna sáttmálan, sum tær skulu skriva undir.


»Skráseta vit eina fyritøku?«
Marita og Fiorella hava kent seg sum hjúnarfelagir, síðan tær alment skrivaðu undir at ganga saman í skrásettum par­lagi, hóast tær ikki eru tað sambært lógini.
– Síðan vit giftust tann 8. juni í 1999, havi eg sæð Fior­ellu sum konu mína. Hóast lóg­in sigur nakað annað, hev­ur eingin ivi verið í mín­um heimi.
Marita heldur, at tað kend­ist løgið at skriva undir al­menna sáttmálan fyri skrá­sett parlag.
– Tá ið borgarstjórin hevur hoyrt tvey greið og týðilig JA, skuldu báðir makarnir skriva undir – partnari 1 og partnari 2. Tað kendist løgið - eins og at skráseta eina nýggja fyri­tøku, sigur Marita við einum skemt­ilig­um tóna. Tónin gerst álvarsamur, tá ið hon flyt­ir seg yvir í tær tvístøður, sum koma undan, tá ið hon lendir á flogvøllinum í Vág­um.

Fráferð til Føroyar
Familja Maritu hevur øll ár­ini sýnt tolsemi mótvegis sam­kyndleika hennara. Tí­skil fara Marita og Fiorella ofta til Føroyar at ferðast, til tess at vitja familju og vin­ir. Sam­bandið við familju Fior­ellu er vorðið nógv betur, og tey góðtaka í dag parlagið mill­um gent­ur­nar, sum nú eru vorðn­ar kvinnur. Tær hava júst ver­ið í Peru og hildið jól. Før­oyar eru, eins og Peru, eitt kon­servativt land viðvíkjandi rætt­indum hjá samkyndum. Í tí sambandi koma nógvar ó­neyð­ugar tvístøður undan kavi, tá ið fráferðin er mót­vegis Føroyum.
– Skal eg skriva, at eg eri støk ella gift, tá ið eg skal fylla út skjøl? Skal eg nýta mína tíð at illskast inn á komm­ununa ella TAKS fyri at rætt­vísgera, at eg eri gift, hóast par­lagið ikki er galdandi í Før­oy­um? Ella skal eg bara taka skjót­astu og lættastu loysn­ina og skriva, at eg eri støk og harvið avsanna tann mest um­ráðandi persónin í mín­um lívi? At gera mun á fólki særir bæði fíggjarligt og ken­sluligt, sigur ein rørd Marita hin­umegin hornið í Lond­on. Røddin er nú vorðin sár­bar. Tað er greitt, at hon hevur hugs­að nógv um hesar upp­liv­ing­arnar.­ Or­sakað av, at Mar­ita og Fiorella eru í sam­kynd­um skrá­settum parlagi, hava tær eingi lógarrættindi í Før­oy­um. Uttan ein mann­lig­an før­­oysk­an hjúnarfelaga, er Fi­orella bert eitt ferð­a­­fólk. Hon kann tí bert steðga í tríggj­ar mánaðir í Før­oy­um, eins og onnur ferða­fólk. Eis­ini eru tær verri skikk­að­ar fíggj­arliga, um tær ikki eru skrá­settar sum hjún­arfelagir. Tí­skil hava tær eitt brennandi ynski um, at Løgtingið fer at sam­tykkja broytingarnar í hjún­ar­­bands­lógini. Ein broyting hevði opnað møguleikarnar hjá Mar­itu og Fiorellu. Tær droyma um at festa búgv í Før­oy­um, eins og at halda eitt stórt brúdleyp í røttum Holly­wood. Nakað, sum tær ikki høvdu umstøður til, tá ið tær gingu saman í skrá­sett parlag fyri fimtan árum síð­ani.

Brúdleyp nr.2?
Marita og Fiorella hava til­vit­að bíðað við at broyta teirra skrá­set­ing­arskjøl, so tær al­ment kunnu kalla seg hjún­ar­fel­agar. Tær vóna, at tær kunnu giftast í Føroym, so tær loks­ins kunnu hýsa tí brúd­leypi, sum tær ikki høvdu umstøður til í 1999.
–Tað skal vera við hvítum brúð­ar­kjóla, brúðarbukett, ring­um og einari stórari veitslu. Meira sum í ´Holly­wood´ og minni sum í ´Las Veg­as´ hesuferð, sig­ur hon grínandi.
Tónin er aftur vorðin lætt­ur, og ein hómar eina vón í Lond­on. Hóast hon ikki skilir teir 24 politikk­arnar, sum ikki stuðla lóg­aruppskotinum,­ við­ur­kenn­ir hon, at tað verð­ur sam­tykt, tá ið tíðin er búgvin.
Marita og Fiorella noyðast tí­skil fram­vegis at góðtaka, at tær bert eru ferðafólk í eitt av­markað tíðarskeið, tá tær lenda í Vágum. Tær noyðast at bíða, til tíðin er somikið búgv­in, at tær at enda kunnu lata seg í brúðarklæðini og siga JA á øðrum sinni – hesu­ferð í Føroyum.